Translate

donderdag 29 november 2012

Job-flirten

"Een sollicitante met een knap uiterlijk, een aanstekelijke lach, en die een beetje flirt met haar toekomstige baas, krijgt gemakkelijker een job", lees ik ergens op internet.

Nou, dat is natuurlijk weer het resultaat van een van die onzinnige onderzoeken van wetenschapper Diederik Stapel, denk ik bij mijzelf. Zoiets weet toch iedereen al! Bovendien vind ik het behoorlijk seksistisch!

Maar ik ga nu wel mijn profielfoto aanpassen. Een mooie pruik, een paar oorbellen, een beetje botox hier en daar, een lippenstiftje met glimmende sterretjes, en wellicht gaan dan nog meer mensen mijn verhaaltjes lezen.

In de Zwitserse stad Zurich komen binnenkort drive-in sekscabines.
De cabines krijgen een eigen parkeerplaats, alarmbellen en... een adviseur!

Misschien kunnen ze dit idee combineren met het oude concept van de drive-in bioscoop. Seksfilms op een groot scherm en in de cabines lekker liggen rommelen.
Een zak popcorn en een drankje erbij. En hopla..., weer een aantal mensen een fijne avond bezorgd.

Ik weet niet wat die adviseur allemaal doet?
Maar misschien kun je bij hem of haar, ook wel een cursus solliciteren volgen?

dinsdag 27 november 2012

Werkeloos

Tijdens mijn ochtendwandelingetje hoor ik in een groepje elzenbomen het gekwetter van sijsjes. Aandachtig bestudeer ik deze behendige vogeltjes. In een struik iets verderop zitten ook een stel barmsijsjes. Hun bloedrode befjes schitteren prachtig in het warme herfstzonnetje.

Vogels hebben door de eeuwen heen de mens gefascineerd. Ze kunnen vliegen. En dat wilde de mens natuurlijk ook!

Icarus - een figuur uit de Griekse mythologie - maakte een raamwerk, waar hij met bijenwas veren aan vastplakte, en... vloog zo als een vogel hoog boven de Egeïsche Zee.

Helaas voor hem, deed de zon de was smelten en stortte hij naar beneden.

Nu - eeuwen later - is er het onbemande vliegtuig. Het schijnt dat het lijnvliegtuig zonder piloot er eerder zal zijn, dan de zelfrijdende auto. En ik heb gehoord dat Griekse luchtvaartmaatschappijen er als eerste mee gaan vliegen.

Griekenland wordt een voorbeeldland van de Europese bezuinigingen:

Robots die in ziekenhuizen mensen opereren; boten, treinen, autobussen en vliegtuigen..., allemaal zonder bestuurders; banken zonder bedienden; politieauto's zonder agenten; restaurants zonder obers; fabrieken zonder arbeiders...

En dan kijkt heel Griekenland "werkeloos" toe: naar de vogels, die hoog boven hen vrolijk en vrij door de blauwe lucht vliegen.

zondag 25 november 2012

Storm

Zondag is de dag van Rob de Nijs.

Het stormt in Nederland. Statige bomen breken als lucifershoutjes af, en aan de kust is het voor de liefhebbers: lekker wegwaaien bij windkracht 10.

Diep onder de dekens verscholen, luistert Rob naar het huilen van de wind rondom zijn huis.

En bijna fluisterend zingt hij zijn lied:

"DE DONDER ROLT"

Half vier in de morgen, is het al zo laat?
Hij loopt haastig naar zijn auto in een uitgestorven straat.
Regendruppels op de vooruit, er hangt storm in de lucht,
op de vlucht uit een motel, de bekende weg terug.

En de donder rolt... en de donder rolt...

Alle lichten branden in een huis daar ver vandaan, zij wacht bij de telefoon met haar vaderduster aan.
Kon ze maar geloven dat ze zich vergist, en dat het door de storm komt dat hij er nog niet is.

En de donder rolt... en de donder rolt...

En de donder rolt... en de bliksem kraakt,
en de liefde brandt waar ze wordt geraakt...
en de storm raast door... de maat is vol,
diep in haar hart... waar de donder rolt.

Ze staat al bij de voordeur als hij het pad oprijdt,
gooit zich in zijn armen..., al haar angst en spijt.
Maar in de wind drijft een vreemd parfum, een geur die aan hem kleeft,
de bliksem licht haar ogen op en hij weet dat zij het weet...

En de donder rolt... en de donder rolt...

En de donder rolt, de bliksem kraakt,
en de liefde brandt waar ze wordt geraakt...
en de storm raast door... de maat is vol,
diep in haar hart... waar de donder rolt.

Mooie tekst! En wat kan die Rob toch prachtig zingen!

donderdag 22 november 2012

Sandy

Naast "de Google bril", komt er nu ook een concurrerende "Vuzix bril"! Een bril, waardoor je op een figuur uit Star Wars gaat lijken. Hij bevat: een microfoon, een oorstuk, een camera, gps-sensoren en een klein schermpje ter hoogte van het oog.

Het succesvolle Amerikaanse "Lingerie Football" rukt op. Deze combinatie van seks, sport en geweld blijkt een groot succes! Binnenkort ook in Europa. Uiteindelijke doel: een echte Olympische sport. De oude Grieken moesten eens weten.

Stoere dames in lingerie met een futuristische bril op hun neus. Met op het schermpje de informatie van de tegenstander: leeftijd; lengte, borsten- en billenomvang; omtrek taille; seksuele voorkeur; hobby's; kwalen en gebreken.

Sandy Island - in het zuiden van de Grote Oceaan - is verdwenen!

Je zult het eilandje net voordelig hebben gekocht. Flink ingesmeerd met zonnebrandolie peddel je in je roeibootje er naartoe. Met een rugzak vol antibiotica tegen enge insecten en met een kloppend angstig hart vanwege eventuele piraten, tuur je door je verrekijker.

Vervolgens werp je nogmaals een blik op het kompas. Maar op de plaats, waar jouw privé-eiland zou moeten zijn, kijkt een reuzenmanta (enorme rog) je een beetje scheel aan. Hij wil met je spelen.

Heeft die sexy dame van het makelaarskantoor - met die splashing Google bril - jou gvd een oor aangenaaid. Zeker een vriendinnetje van orkaan Sandy. Mooi "blub-blub"!

Willem-Alexander en Maxima promoten Nederlandse producten en design in Brazilië.

Op het journaal zie ik een peloton sexy bruine meisjes in oranje tangaslip, met in hun mond een dampende rookworst, over de boulevard van Copacabana fietsen.

Op hun neus prijkt een flitsende rood-wit-blauwe Vuzix-bril. Alleen de gele houten klompen, een aan het stuur bevestigd vrolijk gekleurd, draaiend plastic windmolentje en een bosje tulpen in het mandje ontbreken nog.

woensdag 21 november 2012

Wie heeft er de grootste?

China gaat hoogste gebouw ter wereld "De Sky City" bouwen. Maar liefst 838 meter hoog!

Door de eeuwen heen probeert de mens elkaar te overtroeven met: de grootste, de hoogste of de langste.

De Toren van Babylon: een toren die tot aan de hemel zou reiken! Doch God gooide een spraakverwarringspil in het eten van de bouwvakkers, en zodoende werd het een grote flop (citaat uit de Bijbel).

Architecten zijn vast allemaal mannen. Op feestjes laten ze hun broek zakken en roepen: 'Wie heeft er de grootste?'

Wat bezielt de mens toch?

De Kolossus van Rhodos was slechts 32 meter hoog, maar zo'n beeld vind ik veel indrukwekkender en... interessanter dan een stomme torenflat.

"De Spring Temple Buddha" in China (32 meter), "De Naritasan Kannon" in Japan (moeder met kind, 62 meter), "Het Vrijheidsbeeld" in New York (93 meter hoog)...

En zo zijn er nog heel veel andere bijzondere beelden. Zoals bijvoorbeeld: "De Ganesha" in Thailand (een 26 meter hoge roze olifant-man met vier armen). Als je voor zo'n olifant staat, dan voel je je pas nietig! Dat maakt indruk, en stel dat hij tot leven komt. Nou..., dan vergeet het maar!

De grootste muziekboot allertijden "De Norderney" - het piratenschip van waaruit Radio Veronica van 1964 - 1974 muziek uitzond - komt weer terug naar Nederland.

Oud diskjockey Erik de Zwart heeft blijkbaar verschrikkelijke heimwee en gaat weer achter de knoppen. Hij moet en zal de legendarische jingle "Herinnert u zich deze nog?" weer over de railing uitschreeuwen.
Kijk..., dat vind ik groots nieuws!

zondag 18 november 2012

Sinterklaas is een junkie

Zondag is de dag van Rob de Nijs!

Gisteravond naar "Alles is Liefde" op de tv gekeken. Een Sinterklaasfilm met als Sint: Michiel Romeyn (geweldige acteur). En mijn kijk op de goed heilig man is hierdoor toch enigszins veranderd.
Want blijkbaar schuilt er in ieder van ons een Sint!
(Een lieve film voor wie graag traant.)

Sinterklaas is eigenlijk een hele eenzame, verdrietige oude man. Hoeveel cadeautjes hij ook weggeeft, hij krijgt zelf nooit een geschenk. En op zeven december is iedereen hem weer vergeten, want dan staat zijn concurrent "de Kerstman" alweer voor de deur.

Hij is ook een ouwe taaie junkie! Hij is namelijk de grootste dopinggebruiker op aarde (daar zijn die wielrenners niets bij)! Hoe kan hij anders - na honderden jaren - nog steeds vrolijk lachend, op de rug van zijn paard, behendig over de daken huppelen?

De Sint is weliswaar onsterfelijk, maar wordt wel ouder. Dus haalt hij iedere week bij de apotheek zijn verjongingspillen, om zijn lichaam nog een beetje representatief te houden. En volgens mij gebruikt hij ook dezelfde "Youth Code Luminizer" crème als zijn vriendin Jane Fonda.
En..., hij eet natuurlijk heel veel mandarijntjes (voor de vitamines)!

Rob knikt en pinkt een traantje weg. Hij kent de problemen van de oude man met witte baard.
Want vorig jaar - rond deze tijd - zong hij nog het treurige liedje:

"Op de hoge hoge daken rijdt de bisschop met zijn knecht
Alles ziet die slimme Piet, zich vergissen kan hij niet
Verdrietig schrijft de Sint alle namen van stoute kindertjes in zijn grote boek..."

Voor de gezelligheid pink ik een traantje met hem mee.

zaterdag 17 november 2012

Ik ben toch niet gek!

Sinterklaas is in het land. In Roermond kwam hij in een roeibootje aan, omdat hij schipbreuk had geleden. Waarom die man nog steeds met zijn stoomboot komt, is mij een raadsel. Hij kan toch ook een vliegtuig nemen!

Rond dezelfde tijd kwam hij ook in IJmuiden aan. Waar een lijk in het water dreef. Een zelfmoord, een ongeval..., een afrekening?

Of een man die daar rustig zat te vissen en zich doodgeschrokken is van een boot vol met lallende - zich zwart geschminkte - blanke mensen, met als opperhoofd een rare bisschop met een lange witte nep baard en een rode mijter op zijn hoofd?

Nog geen uur later was hij alweer in Arnhem. Hoe zo'n oude man - bijna tegelijk - op verschillende plaatsen kan aankomen, heb ik nooit begrepen.

Iedereen met een beetje IQ weet dat hij niet bestaat en toch maken de grote mensen, de kleine kindertjes wijs dat hij wel bestaat. En als die kinderen wat ouder worden en ontdekken dat het een nep-Sinterklaas is, dan geraken ze - als bedankje - in een soort van Twilight Zone.

Tegenover andere nog hele kleine kindertjes doen ze dan heel volwassen en zeggen: geloof jij nog in Sinterklaas..., wat ben jij dom! En tegenover hun ouders doen ze alsof ze zelf nog steeds heel dom zijn. Want anders krijgen ze geen cadeautjes meer!

Pedagogisch gezien dus waardeloos. Nee..., wat schrijf ik? Een beter woord is "hypocriet". Sinterklaas is dan ook "een schijnheilige", die kleine kindertjes al op heel jonge leeftijd leert: te jokken voor eigen bestwil.

Toon Hermans vond het maar een nare man met schimmel tussen zijn benen. Nee, hij mocht hem ook niet.

's Avonds je schoen bij de kachel zetten, met daarin een paar wortels voor het paard. De volgende morgen was hij leeg. En mijn konijn keek mij dan - zijn lippen aflikkend - heel tevreden aan.

Mijn vader knapte de fiets van mijn oudere broer op, en dat was dan mijn Sinterklaasgeschenk.
En ieder jaar kreeg ik weer een paar geitenwollen sokken, een handvol pepernoten en een chocoladeletter. Vaak ook nog de verkeerde!

Op straat zag ik hele blije domme kinderen met hun cadeautjes pronken. Meisjes met een poppenwagen..., jongetjes met een houten trein.

En ik fietste dan rondjes op een oude krakende fiets.
De Media Markt bestond nog niet, en toch riep ik alsmaar luidkeels: 'Ik ben toch niet gek..., ik ben toch niet gek!'

vrijdag 16 november 2012

Lichtgevende oorbelletjes printen

GLOW kan Eindhoven helpen uit de crises te komen.

Alle gebouwen moeten iedere avond verlicht worden door creaties van internationale lichtkunstenaars.
Heel de wereld zal komen kijken. Eindhoven wordt wereldberoemd!
En zal als enige Europese stad de crisis-dans ontspringen. Het zal er iedere dag feest zijn!

Het standbeeld van Anton Philips krijgt nu eindelijk een gepaste bestemming: boven op de Catharinakerk, en dan natuurlijk badend in het licht.

En licht-toeristen maken helikoptervluchten boven de stad. "Oh, oh, oh..., wat prachtig!"

Dutch Design Week Eindhoven komt met "Building Bytes" (de 3D baksteen).
Het enige wat je nu nog nodig hebt: is een printer en een betonmolen.
En heel langzaam wordt jouw droomhuis werkelijkheid.
Tegen de gevel wordt natuurlijk een prachtig lichtspel geprojecteerd.

Workshop glasblazen wordt nu cursus gloeilamp printen. Tja..., het is de moderne tijd.

"Zeg schat: ik dacht dat jij alleen maar een paar A4-tjes moest printen - het duurde zo lang, dus ik kwam even kijken.
Maar ik zie nu, dat je voor mij een paar prachtige zilveren oorbelletjes aan het printen bent.
Oh.., wat ben je toch lief!

Daar ga ik vanavond tijdens GLOW eens lekker mee pronken!"

donderdag 15 november 2012

Blog-spijbelen

Kinderen spijbelen steeds vaker op school, lees ik ergens.

Ruim twintig jaar geleden benutte ik de zijgevel van mijn atelier voor gevelkunst. En in 1988 exposeerde ik er - ter gelegenheid van de jaarlijkse herdenking van de bevrijding van Eindhoven - een groot schilderij van generaal Maxwell D. Taylor.

Het schilderij was tevens bedoeld als bijdrage aan de Lichtjesroute, die samen gaat met deze herdenking. (Het kunstwerk werd immers 's avonds verlicht.)

"...ik vind de Eindhovense Lichtjesroute artistiek gezien maar een zielige vertoning.
Het lijkt creatief gezien nergens op, en dat allemaal in de Lichtstad van Nederland. Zet er maar een aantal kunstenaars aan. En met wat hulp van mijnheer Philips zal er dan wellicht een Lichtjesroute gecreëerd kunnen worden, waar Eindhoven trots op kan zijn!"

Zo vertelde ik in een interview met het Eindhovens Dagblad.
(Voor foto's: zie www.jozefbloksmuseum.nl - Gevelkunst.)

Het duurde echter tot 2006 voordat het eerste GLOW Festival plaats vond.

Voordat ik dit jaar het lichtspektakel ging aanschouwen, moest er natuurlijk eerst een hapje worden gegeten. Een glaasje pompelmoes erbij, en... nog een glaasje pompelmoes... En op het terras waar ik dineerde, werd het weer gezellig als vanouds.

Zo'n vijfhonderdduizend mensen - waarvan tallozen gewapend met een fotocamera met driepoot - schuifelden door de donkere straat aan mij voorbij - op zoek naar een glimp licht.

Ikzelf heb dus geen gloeilamp gezien. Volgend jaar beter.

Maar het ergste van alles is; dat ik gisteren - voor het eerst - geen blog-verhaaltje heb geschreven.
Ik heb mijn trouwe lezers in de steek gelaten.
Voor het eerst heb ik dus "ge-blog-spijbeld".
En dat is: foei, foei... foei!

zondag 11 november 2012

De Menenpoort

Zondag is de dag van Rob de Nijs!

Samen met mijn schoonfamilie wandel ik door het Belgische stadje Ieper. Het is een mooie herfstdag. De zon schijnt en kleurrijke bladeren dwarrelen om mij heen. In de verte hoor ik klaroengeschal. Bedenkelijk vraag ik mij af of Rob ook hier is.

In mijn fantasie zie ik hem met een oude zwarte kater op zijn schouder onder de gewelven van de Menenpoort staan. Hij begeleidt zichzelf op trompet en zingt: 'Jan Klaassen was trompetter in het leger van de prins... Hij had geen geld en hij was geen held. En hij hield niet van het krijgsgeweld, maar trompetter was hij wel in hart en ziel.'

Mijn vrolijke schoonbroer - die dragraces met lachgas rijdt - (en tegenwoordig ook wel eens met een mengsel van Red Bull en Jägermeister) lacht, en zegt: 'Dat kan toch niet! Het is vandaag zondag en dan blijft Rob de hele dag in bed.'

'Ik zou het wel heel bijzonder vinden, als hij hier een gedenkwaardige groet zou toeteren,' antwoord ik.

Het is ondertussen 20.00 uur en we lopen in de richting van waaruit de trompetten schallen. Bij de Menenpoort is het druk. Iedere dag - sinds 1928 - wordt hier traditioneel een indrukwekkende groet "The Last Post" aan de vermiste Britse soldaten van WOI gebracht. Al hun namen (54.896) staan op de muren vermeld.

In totaal eiste deze wereldoorlog tientallen miljoenen slachtoffers. En dat is geen kattenpis! Onder de toeschouwers staan ook veel Japanners en Chinezen. Zij zijn hier eigenlijk voor de Kattenstoet, die eens in de drie jaar plaats vindt.

Eeuwen lang werden in Ieper heksen verbrand en... de mensen gooiden ook levende katten hoog van de daken naar beneden. Totdat in 1817 een kat de val overleefde.

In China en Japan staat een kat voor geluk. In Ieper voor ongeluk!
De stad heeft dan ook de bijnaam "Kattenstad".

zaterdag 10 november 2012

Een scheve schaats

"Puntzak, haaienbek en kapsalon" zijn de bijnamen van de nieuwe ingang van het verbouwde Rotterdam Centraal. Was er een wedstrijd uitgeschreven? Ik wist van niets.

"Scheve schaats" zal wel geen goede bijnaam zijn geweest.

Voor David Petraeus - chef CIA - natuurlijk wel, want hij heeft naast het potje gepiest.

'Het was een keuze tussen niet vreemd gaan of... wel vreemd gaan. Ik heb mij niet voldoende laten adviseren, en uiteindelijk de verkeerde beslissing genomen,' zo zei hij zuchtend voor de camera.

Quality of Life - waarvan de opbrengst naar kankerpatiëntjes gaat - is geplunderd door een bestuurslid, 600.000 euro ging naar het cosmeticabedrijf van zijn vrouw.
Is zij misschien de dame die met Petraeus in bed is gedoken?

Sven Kramer: 5000 meter in 6.17,46 minuten. Hij doet het maar weer eens!

Auw, auw, auw, ik heb pijn in mijn hol. Mijn klapschaats schoot los en toen viel ik met mijn kont precies boven op de punt van een schaats van een meisje, dat achter mij reed.

Ik denk dat ik morgen maar een vuurpijl in mijn reet stop en mijzelf ergens in het koude noorden van het land afschiet. (FB taal)

Maar Erben Wennemars kan weer lachen, want er komt dit jaar een heuse Elfstedentocht!

Ik voel het aan mijn...!

donderdag 8 november 2012

Een trieste dag

Je hebt van die dagen dat er heel veel leuke dingen in de wereld gebeuren. Zoals bijvoorbeeld; dat gisteren Obama de Amerikaanse verkiezingen weer won. En dat ik plotseling de goddelijke ingeving kreeg om Obama "Obladi, oblada" van de Beatles te laten zingen. Omdat het woordje "barrow" in het Nederlands "kruiwagen" betekent.

Maar er zijn ook van die dagen, zoals vandaag; dat er niets gebeurt, waar je vrolijk van wordt. Bij Electrabel in Nijmegen is de stoomketel geëxplodeerd (even wat stoom afblazen, is ook niet echt grappig). En dat Nuon een zoutzuur-lekkage heeft gehad, daar kan ik als vrolijke blogschrijver ook niet veel mee.
Zijn wij nog wel veilig?

Lang geleden - in de jaren '70 - heb ik eens aan de voet van de Duitse kerncentrale Kalkar gedemonstreerd en..., die is nu mooi dicht!

Het complex werd in 1995 verkocht aan een Nederlandse ondernemer, die er een pretpark 'Wunderland Kalkar' in vestigde.
Dus al die gevaarlijke rommel opruimen, en er pretparken van maken!
Ik denk dat ik een nieuwe politieke partij ga oprichten: de P.P. (de Pret Partij)!

En dan tot slot nog het trieste wereldnieuws, dat Rod Stewart - de stoere zanger van "Da' Ya' Think I'm Sexy" - tranen met tuiten huilde na de overwinning van zijn thuisploeg Celtic Glasgow op FC Barcelona (uitslag 2-1).

Nou Rod: 'You never walk alone.' Ik zal je steunen!

Zilte druppels vallen op mijn papier..., alles wordt nat.

Wat een trieste dag!


woensdag 7 november 2012

Obama-di, Obama-da... Lala, how the life goes on...

Obama wint met grote meerderheid de verkiezingen. Maar dat hij weer president zou worden, vermoedde ik al.
Was het spel immers al niet gespeeld?

Een nieuwe versie van het Beatles liedje "Obladi - Oblada" zingt door mijn hoofd:

Barack Obama (Desmond) has a barrow in the market place
Michelle (Molly) is the singer of a band
Obama says to Michelle, 'Girl, I like your face'
And Michelle says this as she takes him by the hand

Refrein: Obama-di, Obama-da, life goes on, brah.
Lala, how the life goes on...

Ik was zo'n jaar of veertien en de jeugd van het dorp waar ik toen woonde, wilde een jongerensociëteit. Op een avond moesten wij onze ideeën aan de gemeenteraad voorleggen. Ik keek naar de raadsleden en wethouders, en constateerde tot mijn verbazing dat ik de meeste van hen kende. Want aan tafel zaten de grote bouwjongens en afgevaardigden van rijke baronnen. Zij bepaalden dus wat er wel of niet ging gebeuren!

Jaren later ben ik eens bij een wethouder van cultuur op bezoek geweest. Ik dacht dat, dat goed was voor mijn netwerk. Zijn kamer hing vol met kunst en ik complimenteerde hem met zijn collectie. Maar al snel bleek dat de beste man niets van kunst afwist. En dat gaf hij ook eerlijk toe. "Hij had die post toegeschoven gekregen, maar hij had net zo goed wethouder van Sport en Recreatie kunnen worden, daar wist hij ook niets van", zei hij lachend. Ook nu waren het de grote jongens die bepaalden wat er wel of niet ging gebeuren, en de wethouder krabbelde daar zijn handtekening onder.

Obladi - Oblada
Lala, how the life goes on...


dinsdag 6 november 2012

Vuurwerk 2

Paradijselijke eilanden - dankzij internet - nu voor een habbekrats te koop. Er zitten wel wat haken en ogen aan. Want vaak sterft het er van de insecten, je krijgt gratis allerlei tropische ziekten en... ze zijn hot bij kapitein Haak en andere piraten.
Vergeet dus niet voldoende vuurwerk mee te nemen!

Vuurwerk in Antwerpen Deel 2 - slot (Uit het boek: Crazy Stories 2, www.lulu.com)

...Ik teken het paradijs met daarin Adam en Eva, en God de vader in het midden met zo'n blik van: alles komt goed.
Eva doet zich tegoed aan de verboden appeltjes. En ik denk nog; als daar de Surinaamse sinaasappelen van Orange (zie Crazy Stories: Deel 1) hadden gehangen, dat dan de geschiedenis van de wereld wellicht heel anders was verlopen.

Het paradijs wordt als een soort Ark van Noach. De prachtigste vogels en dieren huppelen er vrolijk met z'n tweeën in het rond: sneeuwuilen (oeroeboerend), wielewalen, krekels, konijnen met een bochel, Orca-fijnen, Mechelse peperkoekkoeken, hazen, pony's uit Pony Park Slagharen, vogelbekdieren, waterreuskonijnen, paarden, Hoedenvogels, slangen…, ga zo maar door. Het wordt één groot pretpark!

Rondom de engel schilder ik nog meer engelen met mandjes. Ze gooien allemaal iets naar beneden. De een strooit zeesterren, een ander salamanders en er is er zelfs een bij die kleurige condooms (zeker weer een reclamestunt van een of ander meisjesblad, denk ik zo bij mijzelf) in het rond strooit.

De vuurwerkaansteker en zijn collega's kijken gefascineerd naar het scherm.
‘Vinden jullie het mooi? vraag ik. Mag het paradijs de lucht in?’
De vuurwerkaansteker knikt van “yes”.
Als ik bijna op enter wil drukken, zegt er een wijsneus met een veel te grote bril: ‘Die Adam en Eva zijn wel poedelnaakt!’
‘Nou en..., brom ik; die dieren zijn toch ook naakt!’
‘Oh ja, dat is ook wel weer zo,’ zegt Bril.

Goed, ik druk op enter en een enorme regen van vuurpijlen verlicht de lucht boven de Schelde. En in prachtige kleuren wordt het enorme schilderij - ondersteund door goddelijke geluiden - tegen de hemel geprojecteerd.
Het publiek is uitzinnig. Mensen roepen: ‘Halleluja, god is op aarde wedergekeerd. Prachtig..., prachtig... Wat een hemels geschenk!’

Vlug teken ik er nog een engel bij die manna strooit, want de vogels en dieren hebben honger. Oh..., en even nog mijn handtekening er onder zetten: Jozef Bloks.

‘Jozef Bloks...,’ roepen de mensen op de kaai in koor.
Ze denken zeker dat ik hun nieuwe god ben. Vlug gum ik mijn naam uit en verander die in: Henri.
Ze weten toch niet wie dat is.

‘Kom, ik ga er maar weer eens vandoor,’ zeg ik.
‘Bedankt Jozef, zegt de vuurwerkafsteker, maar hoe zet ik het straks allemaal weer uit?’
‘Oh, als je er genoeg van hebt, type je gewoon: slowly off. En dan zoomt alles langzaam uit. Je kunt natuurlijk ook gewoon wachten tot morgenvroeg, tot het weer licht wordt. En…, als jouw vuurpijlen op zijn, houdt het feest natuurlijk ook op! Dus drie opties hè... Doei.’

Ik pak mijn spulletjes in en ga er weer vandoor.
Onderweg passeer ik het meisje met de zwarte wolfshond. Verbaasd staat ze omhoog te kijken.
‘Dag prinsesje,’ zeg ik.
Ze vraagt: ‘Wie is Henri?’

maandag 5 november 2012

Vuurwerk 1

Ter gelegenheid van 50 jaar Bond is er nu een James Bond 007 parfum.
"Oh schat, wat ben je toch weer vurig vandaag".

Zwaar vuurwerk (met de kracht van een handgranaat) te koop via internet.

Peking bedolven onder sneeuw. Al het vuurwerk wordt nu nat.
---------------------------------------------------------------------------------------

Vuurwerk in Antwerpen Deel 1 (uit het boek: Crazy Stories 2, www.lulu.com)

Wat een geknal, wat een herrie! Duizenden sterretjes vormen een groot, fel-rood hart in de zwarte avondlucht.

Het hart doet mij denken aan een film, waarin een eenzame man - op een parkeerplaats - in het gras een mooi rood hartje vindt. Hij raapt het op, en het hartje zegt: ‘I love you..., I love you.’

De man is helemaal in de wolken en denkt: hé, eindelijk iemand die van mij houdt. Hij wordt helemaal verliefd op het hartje en neemt het mee naar huis. Hij neemt het zelfs mee naar bed. Alles gaat goed, totdat op een dag het hartje niets meer zegt. Wat hij ook doet, het hartje houdt niet meer van hem.

Ergens tussen de menigte zie ik het punkmeisje met de zwarte wolfshond. Ze geniet duidelijk van al het gespetter daar hoog in de lucht. Ze ziet er goed uit, geen wallen onder haar ogen.
Een opvallende, grote zilveren ring schittert aan haar rechtermiddelvinger.
En ook haar hond ziet er goed gevoed uit.

Heel langzaam slenter ik aan haar voorbij, en zoals lang geleden afgesproken zeg ik: ‘Hé, hallo mijn prinsesje.’
Met een grote glimlach op haar gezicht kijkt ze mij aan.
Ik aai de hond, hij herkent mij nog en kwispelt met zijn staart. Zonder verder nog iets te zeggen, vervolg ik mijn weg. Lief meisje, mooie ring, lieve hond, denk ik bij mijzelf.

Het vuurwerk is wel aardig, maar dit heb ik al honderd keer gezien. Ik loop naar de vuurwerkafschieter (of hoe noem je zo iemand) en zeg dat ik het beter kan.

‘Hé, wie we daar hebben, zegt hij tegen zijn collega's; het is schrijvend kunstenaar Jozef Bloks in eigen persoon.’
‘Jullie doen dat allemaal wel leuk, zeg ik, maar wij leven nu toch in het digitale tijdperk. Of niet soms?’
"Ja, ja", wordt er hier en daar gemurmeld.

Ik haal een tekenbordje, een pen en een cd'tje uit mijn binnenzak en zeg: ‘Stop die cd maar eens in jouw laptop.’
Even installeren..., hop... hop... hop.
'En nu goed opletten.'
Benieuwd kijkt de vuurwerkafschieter naar zijn monitor.

Met de pen teken ik een engel en zij verschijnt direct op het scherm.
'Ja, ja, mooie engel,' zeggen zijn collega's zuchtend.
Vervolgens geef ik haar een mandje met daarin allemaal kleurige vissen.
‘En nu?’ vraagt de vuurwerkafschieter.
Ik tik: slow motion.

‘En wat nu?’ vraagt de vuurwerkafschieter weer.
‘Druk maar eens op enter. Oh, wacht! Ik heb nog wat speciaal geluid op een stick, stop die er ook maar in. Zo, en nu...: enter.’

Een regen van pijlen schiet de lucht in, ondersteund door goddelijke geluiden uit mijn boek: Jozef Bloks in beeld en geluid.
Uit een zee van licht doemt de engel op en hoog boven het water gooit zij vissen - in alle kleuren van de regenboog - uit het mandje in de Schelde.

"Fantastisch", roept het publiek.
‘Geweldig,’ roept de vuurwerkafsteker.
De vissen schieten lichtgevend door het water, sommigen doen zelfs een waterballet.
Het publiek is vreselijk onder de indruk.
Vriendelijk glimlacht de engel naar de verbaasde mensen beneden op de Kaaien.

‘Wacht even,’ zeg ik en ik zoom de engel langzaam een beetje uit.
Boven in de lucht besluit ik een hemels tafereel te schilderen en met mijn digitale pen teken ik een Bijbelse voorstelling uit mijn kleuterschooltijd.

Voordat de les begon, liet de non met de enorme boezem mij vaak Bijbelse taferelen op posterformaat zien. Ze had er een rek van vol.

Ook na schooltijd - als ik er om vroeg - liet ze mij die prachtige afbeeldingen zien. Volgens mij heette ze zuster Julia. Ze was heel lief en vond het fijn dat ik zo geïnteresseerd was. Zij zag in mij wellicht al een toekomstige priester of zoiets. (Verder dan misdienaar - voor een keer - heb ik het nooit gebracht, maar dat is weer een heel ander verhaal.)

Ze hing dan altijd een beetje moederlijk over mijn schouders gebogen. Waarbij ze haar boezem - verborgen achter haar zwarte habijt - iets te nadrukkelijk tegen mij aandrukte. En in mijn verbeelding hoorde ik haar soms fluisteren: ‘Pak ze dan, pak ze dan.’ Maar omdat ze zo muffig rook, heb ik dat maar nooit gedaan.

Morgen volgt deel 2 (slot)

zondag 4 november 2012

De zon

Zondag is de dag van Rob de Nijs. Het is de dag dat hij lekker lang in bed mag blijven liggen. Maar misschien staat hij juist wel heel vroeg op, om in het kille, donkere bos naar het burlen van bronstige herten te gaan luisteren.

New York..., orkaan..., wat een ellende. Rob was juist bezig met de repetitie van een Nederlandse bewerking van het liedje Sandy (Grease/John Travolta). En dat ging dus niet door!

Lange tijd was Frankrijk heer en meester over de zon. Ze hadden zelfs van 1638-1715 een eigen Zonnekoning (Lodewijk XIV). Maar nu is Duitsland de Zonnekoning van Europa!

De zon levert gratis energie, en toch merkt de consument daar nauwelijks iets van! In arme landen - zoals Cuba - zijn de daken bezaaid met zonnepanelen. Ik begrijp niet waar de hoge kosten liggen!

Vaak denk ik, dat - als je een beetje handig bent - je zelf wel zo'n zonnepaneel in elkaar kan knutselen. Ik ken ook heel wat mensen die achter in de tuin (illegaal) een waterpomp in de grond hebben geslagen.

Vervolgens leg je een groentetuintje aan; laat een stel kippen rondscharrelen; een paar lieve konijntjes, en een varkentje dat het afval opvreet. En..., je hoeft nog maar zelden naar de supermarkt!
Moet je eens zien hoeveel geld je bespaart!

Misschien behoort Rob wel tot het soort mensen die dit allang hebben gedaan. En zit hij nu lekker in zijn pyjama - bedrukt met fladderende elfjes en kabouters met een kruiwagentje - op de sofa. Slurpend aan een glaasje witte wijn van eigen druivenranken, luistert hij naar zijn eigen platen, en op tv kijkt hij naar bronstige herten.

Die Rob heeft het allemaal dik voor mekaar!

zaterdag 3 november 2012

Het Wilde Westen

De laatste dagen moet ik alsmaar denken aan het onheil, dat de orkaan Sandy over New York heeft gebracht. En... aan de aardbevingsramp in Tahïti in 2010. Een groot deel van dat eiland was verwoest, en de televisie toonde beelden van honger en ellende. De hele wereld zamelde geld in.

Toch was er een deel van Tahïti, waar het leven gewoon door ging. Ik zag daar rijk gevulde supermarkten, en mensen die gezellig aan het zwembad lagen. "Wij kunnen er toch niets aan doen", hoorde ik iemand zeggen. "Het is niet ons probleem".

Ik ben dan ook blij dat de burgemeester van New York de marathon heeft afgeblazen, en de 50.000 hardlopers nu de handen uit de mouwen steken om de zwaar getroffen inwoners te helpen de ravage op te ruimen.

De NS volgt natuurlijk ook het nieuws en... ze doen er een extra schepje bovenop.
Want ze vragen niet alleen of de passagiers de conducteur willen helpen, maar... ook willen beschermen!

Ik heb het al zo vaak - vooral 's avonds - meegemaakt, dat ik braaf in de 1e klas zat - waar het mij toegezegde comfort meestal totaal ontbrak - (maar dit terzijde), en dat er nergens personeel te bekennen was. Bepaald veilig voelde ik mij niet!
En nu moeten wij voor politieagent gaan spelen. Ze zijn gestoord!

We gaan weer terug naar de tijd van John Wayne.

'Hé, blijf jij eens met je poten van de conducteur af!'
Pang, pang, pang...!
'Ja, maar dat is de conducteur niet! roept er iemand. Dat is een marathonloper, die verkleed is als conducteur. Hij gaat naar het carnaval!'
'Oh..., sorry.'
Pang, pang, pang...!

vrijdag 2 november 2012

Leuk, leuker, leukst

Orkaan Sandy brengt in New York een feestmaaltijd voor muizen en ratten.
FB vriend: vind ik minder leuk.
FB vriendin: vriendschap met muizen geaccepteerd.

Duiven genieten ook van feestmaaltijd Sandy.
FB vriend: vind ik leuker.
Partij voor de Dieren: vindt dit leuk.

Intelligente mensen drinken meer alcohol dan domme mensen.
FB vriendin: vind ik leukst.
FB vriend: vind ik hahahaonjdkaallllllhawoeeeiii.

Oude mensen vaak niet gelukkig.
FB vriend: vind ik niet leuk.
FB vriendin: vind ik aowooooklljugdbdndjjjjjjooho.
Johan nodigt je uit om 'bejaarden crèche' te delen.

Met een korreltje zout door het leven gaan.
FB vriend: vind dit leuker dan leukst.
Annette wil een spelletje met je spelen.

Braaf leven tot je 65e en dan pas leuke dingen gaan doen.
FB vriend: vind ik te laat leuk.
Opa: bzzzzzzopasuffff.
FB vriendin: vindt opa heel leuk.

Ben jij de leukste thuis?
FB vriend: Hoezo?
FB vriendin: Jaaaaaaa...