Translate

zaterdag 3 november 2012

Het Wilde Westen

De laatste dagen moet ik alsmaar denken aan het onheil, dat de orkaan Sandy over New York heeft gebracht. En... aan de aardbevingsramp in Tahïti in 2010. Een groot deel van dat eiland was verwoest, en de televisie toonde beelden van honger en ellende. De hele wereld zamelde geld in.

Toch was er een deel van Tahïti, waar het leven gewoon door ging. Ik zag daar rijk gevulde supermarkten, en mensen die gezellig aan het zwembad lagen. "Wij kunnen er toch niets aan doen", hoorde ik iemand zeggen. "Het is niet ons probleem".

Ik ben dan ook blij dat de burgemeester van New York de marathon heeft afgeblazen, en de 50.000 hardlopers nu de handen uit de mouwen steken om de zwaar getroffen inwoners te helpen de ravage op te ruimen.

De NS volgt natuurlijk ook het nieuws en... ze doen er een extra schepje bovenop.
Want ze vragen niet alleen of de passagiers de conducteur willen helpen, maar... ook willen beschermen!

Ik heb het al zo vaak - vooral 's avonds - meegemaakt, dat ik braaf in de 1e klas zat - waar het mij toegezegde comfort meestal totaal ontbrak - (maar dit terzijde), en dat er nergens personeel te bekennen was. Bepaald veilig voelde ik mij niet!
En nu moeten wij voor politieagent gaan spelen. Ze zijn gestoord!

We gaan weer terug naar de tijd van John Wayne.

'Hé, blijf jij eens met je poten van de conducteur af!'
Pang, pang, pang...!
'Ja, maar dat is de conducteur niet! roept er iemand. Dat is een marathonloper, die verkleed is als conducteur. Hij gaat naar het carnaval!'
'Oh..., sorry.'
Pang, pang, pang...!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten