Haantje de voorste

Het is vandaag maar somber grijs weer. Geen dag dat je nu zegt: hé, de wereld is niet vergaan, dus we gaan er met z'n allen weer lekker fris tegenaan!

Gisteren had ook ik nog een enge Maya droom, en nu wandel ik alweer door het voor mij, oh zo bekende bos. Ook hier is er niets vergaan. Er is niets veranderd!

De konijntjes spelen vrolijk "haasje over" met elkaar. Een sperwer zit op een boomtak spiedend om zich heen te kijken. En in een paar struiken zie ik tientallen goudhaantjes.

Vluchtig bewegen deze mooie kleine vogeltjes - met hun gouden kuifjes - zich als ritselende muisjes tussen de takken. Een vogeltje kijkt mij een beetje brutaal aan. Zijn bijnaam is vast: Haantje de voorste!

Op mijn smartphone zie ik een zwart-wit filmpje van Amerikaanse celebrities. Ze hebben genoeg van al het wapengekletter. Als het aan hun ligt, dan loopt binnenkort iedereen met een plastic waterpistooltje op zak.

Gelukkig is nu de kerstvakantie begonnen. De kinderen waren er wel aan toe. Al dat gezeur over het einde van de wereld. Ze zijn doodop!

"Ik ga nu lekker lang uitslapen, beetje gamen en voor de televisie hangen", hoor ik de meesten van hen zeggen. En twee weken vakantie, vindt bijna ieder kind: veel te kort!