Translate

zaterdag 29 maart 2014

200 Jaar Koninkrijk der Nederlanden

Waar komt die naam Oranje-Nassau toch vandaan?
Tja..., dat is een héél lang en enigszins onduidelijk verhaal. Maar, ik zal het kort houden. In 1403 trad de Duitse graaf Engelbert I van Nassau in het huwelijk met Johanna van Polanen, vrouwe van Breda. Die Polanen deden veel aan landje-pik en selectief uithuwelijken. Engelbert was daar ook niet vies van en hun koninkrijkje groeide en groeide maar door (ze werden stinkend rijk!). Op een dag werd een zekere Hendrik III uitgehuwelijkt aan ene Claudia van Chalon (ergens in Frankrijk). En dat leverde het Prinsdom Oranje op met (heel belangrijk!) de erfelijke titel - Prins van Oranje. Zodoende werd later een of andere ome Willem - Willem van Oranje! En hij..., wordt gezien als de stamvader van het Huis van Oranje-Nassau! Geen mens die er iets van snapt, maar goed. Als men aan Willem van Oranje vroeg; hoe hij aan die titel was gekomen, dan zweeg hij als het graf. Vandaar dat zijn bijnaam Willem de Zwijger was.

Jaren later (om precies te zijn op 30 november 1813) stapte er op het strand van Scheveningen plotsklaps ene Prins Willem Frederik uit een roeibootje en stichtte het Koninkrijk der Nederlanden (raar maar waar!). Geen mosselman of -vrouw die hem tegenhield. Fluitje van een cent, zal hij gedacht hebben. Ikzelf snap er geen sikkepit van. Maar goed... Sindsdien zitten wij met de gebakken peren, dan wel de appeltjes van Oranje. Hij schreef ook maar meteen een grondwet (zodat wij niet zouden vergeten wat er vanaf dat moment mocht en... vooral; wat er allemaal niet meer mocht!). En zodoende was er vandaag (zaterdag 29 maart) in Den Haag "het Grondwet Festival". Met veel dans en muziek - allemaal dankzij de familie Polanen uit Breda. Hoi, hoi, hoi!

Nou, onze Willem-Alexander houdt wel van een feestje én van een biertje. Hij zal dan ook de geschiedenisboeken ingaan met de bijnaam: Prins Pils.

Ja, die Willems hebben - door de eeuwen heen - een luizenleventje gehad. De hele dag maar wat in een rijtuigje (achter de kont van het paard) rond hobbelen. En bijna iedere avond feest! Tussen haakjes; er was ook een Willem III die regelmatig spiernaakt in de tuin rondliep. Soms slechts gehuld in een oude regenjas (het woord potloodventer hebben we dus aan hem te danken). Het waren nogal spraakmakende figuren (behalve dan Willem van Oranje) en ik begrijp dan ook heel goed dat Willem-Alexander niet Willem IV genoemd wilde worden!

Die Willems en hun aanhang sliepen trouwens in hele kleine bedjes. En dan nog zittend ook én met hun ogen wijd open, omdat ze bang waren dat de man met de zeis hen 's nachts zou komen halen. En..., ze droegen prachtige pruiken - vol met luizen. Ze gingen nooit in bad en ze stonken dus vreselijk. Vandaar dat toen het parfum werd uitvonden. Vrouwen hadden in die tijd enorme decolletés en dat was alleen maar om de boel te laten luchten. Dat mannen daardoor op andere gedachten kwamen was een geheel andere verhaal.
Die dames wandelden de hele dag met een parasolletje boven hun hoofd door de tuin, vergezeld van familie, vrienden en kennissen. De een had een nóg grotere tuin, en nóg veel meer beelden en fonteinen dan de ander. Dus lekker tegen elkaar opscheppen!

Zo was ik eens in Florence waar ik de tuinen van het Palazzo Pitti bezocht. De Boboli-tuinen met zijn vele vijvers en met zijn even zo vele beeldengroepen én in het bijzonder de Grotta Grande met de voluptueuze badende Venus van Giambologna, waren écht de moeite waard. Maar de beelden van de twee schaars geklede jongemannen die een enorme tros druiven droegen - die tussen hen in aan een stok over hun schouders hing - en de dikke blote Bachus die op een grote schildpad zat, gaven mij toch te denken. Hier flaneerden dus vroeger de rijke dames. En terwijl ze zich dan lieten amuseren door de hofnar van Cosimo I, plukten ze de druiven van de jonge druivendragers. Tja, hun mannen waren vaak weg (naar een feestje?) en als vrouw alleen moest je jezelf maar zien te behelpen.

En dan die windmolens... Waar ze toen behalve graan ook planken mee zaagden - voor de vloot van het Koninkrijk der Nederlanden. Ik zie mijzelf al op de boeg van zo'n VOC schip staan - met een toeter van een verrekijker in de hand. Onbekende werelddelen ontdekken - met mooie inheemse dames gehuld in slechts een kralensnoer.

Je hoort de gewone mensen wel eens zeggen: ik zou absoluut niet met ze willen ruilen, iedere dag lintjes doorknippen, handjes geven en zo meer.

Nou, ik zou daar écht geen twee keer over na hoeven te denken.
Ja, graag! Wanneer mag ik beginnen?

zondag 23 maart 2014

Sotsji nog aan toe! Ireen Wüst vijfde wereldtitel allround!

Sotsji, nog aan toe! Terwijl ik even naar het toilet was, maakte collega-schrijver Alexander Hulleman met zijn lange armen een duo-selfie van zichzelf samen met Ireen Wüst. "Humoristisch, soms kritisch en heel leuk geschreven, de titel alleen al" was haar reactie op het boek. 'Je kan zo'n man ook nooit even alleen laten..., maar wel een goede reclame voor het boek,' mompelde ik in mijzelf.

Ja, selfies zijn helemaal in. Ze zijn hot! Luuk Ikink had het een paar dagen geleden in RTL Late Night over de stemfie (een foto die je van jezelf maakt terwijl je stemt - op de gemeenteraad). 'Het moet niet gekker worden,' zei ik tegen mijn buurman.
Want zo meteen krijgen we de poepfie; de plasfie; de lachfie; de huilfie; de zingfie; de kletsfie; de zeurfie; de liegfie; de stinkfie (variatie op de poepfie); de jeukfie; de tvfie; de pcfie; de laptopfie enzovoorts.

Wordt u er al moe van? Nou, dan komen er nog een paar; de boekenfie; de Donald Duckfie; de Volkskrantfie; de Panoramafie.
Ja, zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan! De vogelfie; de dierenfie en niet te vergeten; de blootfie of wel de pornofie (hard of soft). Net zoals schrijfster Heleen van Royen lekker elk belangrijk deel van je lichaam fotograferen (wel met je eigen hoofd erbij). Dus een grote teenfie; een navelfie; een oorlelfie; een linkerknieholtefie; een tongfie; een neusfie... Nou, hier kun je dus ook bijna oneindig mee doorgaan!

Als u nu afhaakt, begrijp ik dat heel goed. Je kunt natuurlijk ook een selfie maken met een deurknop; een deurbel; een condoom; een vibrator of een vliegtuig. Ik denk dat ik u nu voldoende voeding heb gegeven. Bij de koffieautomaat zie ik de lezers al peinzend - of juist met een vrolijk gezicht - in het rond kijken. Hé, wat vind je van mijn koffiebekertjesfie of van mijn suikerklontjesfie?
Ik denk dat ik nu zelf een aantal wipfies ga maken. Daar ga ik zeker Kamasutra mee verslaan!

Nu dacht ik toch echt dat ik origineel was, maar nee hoor! Want de dag daarop had Luuk Ikink alweer een nieuwe variatie namelijk: de cellotapefie (dus je gezicht helemaal intapen). Nu je gezicht, en de rest kunt u zelfs wel invullen. Ik hoef niets meer te verzinnen. Zo meteen ben ik brodeloos!

De selfie-rage is nog maar net begonnen. Waar eindigt het of, om dan maar Carice van Houten (uit de film Zwartboek) te citeren "Houdt het dan nooit op?". De mens wordt op deze manier natuurlijk wel massaal creatief. Of..., gaat zich helemaal belachelijk maken! Als aliens dit vanuit de ruimte aanschouwen, wordt de aarde wellicht gespaard van een buitenaardse invasie. "Op die planeet wonen alleen maar gekken, daar moet wij niets van hebben". Dus..., de selfie redt ons misschien wel van de groene mannetjes. Tja, "Ieder nadeel heb z'n voordeel", zou Johan Cruijff zeggen.

Voor alle duidelijkheid! Bovenstaande gezellige kletskoek staat niet in het boek: Sotsji nog aan toe! In dit boek staat gelukkig een normaal geschreven humoristisch en soms ook kritisch verslag van de Olympische Winterspelen - geïllustreerd met leuke tekeningetjes van mijn hand.

Het boek "Sotsji nog aan toe!" - over de Olympische Winterspelen in Sotsji 2014 - werd tijdens de World Cup Finale in het Thialf Stadion in Heerenveen (14-16 maart) succesvol aangeboden aan de schaatsers. Het duo Bloks-Hulleman is voornemens om in de toekomst ook andere sportevenementen te beschrijven. Zo staat onder andere het WK voetbal Brazilië op hun lijstje.
De eerste druk is bijna helemaal uitverkocht, maar gelukkig kunt u op www.debrulvanhul.nl een boek bestellen van de tweede druk.

donderdag 13 maart 2014

Sotsji nog aan toe!

Een verrassend boek over de Olympische Winterspelen in Sotsji 2014 dat tijdens de World Cup Finale in het Thialf Stadion in Heerenveen (14 - 16 maart) aangeboden gaat worden aan de schaatsers.

Schrijvers: Jozef Bloks & Alexander Hulleman
Illustraties: Jozef Bloks

Korte beschrijving. De Olympische Spelen in Sotsji waren voor Nederland de beste Winterspelen ooit. Na zestien dagen stond de medailleteller op 8x goud, 7x zilver en 9x brons.

Schrijvend kunstenaar Jozef Bloks en schrijvend zwemmer Alexander Hulleman gaven dagelijks op humoristische en soms kritische toon hun mening over deze bijzondere Olympische Spelen.

Herbeleef de Spelen met een ondergedoken Jorrit Bergsma, de tranen van Antoinette de Jong, de onderbroek van Sven Kramer en de open brieven aan Jillert Anema en Mark Tuitert. In deze bundel, voorzien van passende illustraties, komen alle hoogtepunten nogmaals voorbij. Twee schrijvers, twee stijlen, twee gedachtes, één boek.

Jozef Bloks: schrijvend kunstenaar
Schrijver van luchtige verhalen en columns waaronder: nieuws met een glimlach (op de site van de Brul van Hul). Kunstwerken van zijn hand ‘Collages van boeken’ bevinden zich in de collectie van het Stedelijk Museum in Amsterdam. Jozef is zijn leven lang al geïnteresseerd in sport. Zelf deed hij aan voetbal, turnen, handbal en jiujitsu. Nu zit hij weer op de racefiets. Het aanbod van Alexander om over de Olympische Winterspelen 2014 te schrijven, nam hij dan ook met beide handen aan.

Alexander Hulleman: schrijvende zwemmer
Alexander combineert zijn passie voor openwater zwemmen onder meer met het schrijven van columns. Na zijn eerste boek over zwemmen en een tweede over een variatie aan onderwerpen is het nu tijd de Olympische Spelen in Sotsji onder de loep te nemen. Uitdagen en aanzetten tot discussie, dat is zijn doel. Serieuze columns? Columns met een knipoog? In dit boek laat hij weer zien dat hij van vele markten thuis is en geen onderwerp uit de weg gaat.

Lay-out: Karin Heugen
© Jozef Bloks & Alexander Hulleman

Alexander Hulleman: 06 50489016

Jozef Bloks: 06 17882331

Het boek (circa 100 pagina's) is verkrijgbaar in de webshop van: www.debrulvanhul.nl






Een van de 16 illustraties uit het boek.