Translate

donderdag 24 juli 2014

Geen parels voor de zwijnen

"Wilde zwijnen veroorzaken een gespannen relatie tussen boeren, jagers, burgers en recreatieondernemers" lees ik ergens in een krant. Moet ik nu aan die voetballer Schweinsteiger denken? Of klinkt dit alsof de mens eindelijk toegeeft dat een varken een dier met verstand is.
En beslist geen domme koe!

Rond 1900 waren er in Nederland helemaal geen wilde zwijnen. Totdat ze in 1907 door prins Hendrik in de bossen van de Koninklijke Houtvesterij het Loo werden uitgezet, omdat mijnheer het leuk vond om op zondagmiddag zwijntjes af te schieten. Nou, dat zwijnen kunnen kezen als Chinezen, dat weet iedereen. En nu zijn die lieve beestjes dus een heuse plaag.

Het olifanten-probleem (oh, wat een lieve Bimbo's) wordt in sommige delen van Afrika opgelost met bijen. Deze kolossen zijn blijkbaar bang voor Maya de bij. Al bij het geringste gezoem, gaan ze er met de staart tussen de benen vandoor. De helden!

Misschien zijn wilde zwijnen ook wel bang voor bijen? Of..., voor slakken? En daar heb ik er veel te veel van in mijn tuin! 's Nachts grazen ze als koeien in mijn bloemenperken. Vooral de Petunia's vinden ze vreselijk lekker!

Na wat gegoogle, had ik al snel een oplossing gevonden - namelijk: slakkenkorrels!
Tegen de avond plaatste ik het doosje met daarop de niets verbloemende naam "Escar-Go" samen met een flesje bruin bier op mijn terras. Blijkbaar kunnen slakken goed lezen, want de volgende ochtend waren ze - nadat ze het flesje bier helemaal hadden leeggedronken - wonder boven wonder allemaal vertrokken! Nu zitten de slakken gezellig bij de buren!

'Tja, zei ik tegen mijn buurman, het zijn zware alcoholisten. Zet gewoon een flesje bruin bier in de tuin en een bordje erbij met daarop "Escar-Go", en het probleem verhuist vanzelf naar de tuin van jouw buren.'

Misschien schrikt een zwijn wel van zichzelf? Dus gewoon een paar grote spiegels in het bos zetten. En in plaats dat ze dan grommen: spiegeltje, spiegeltje aan de wand, schrikken ze wellicht zo ontzettend van hun lelijke pokdalige kop - zodat ze er als een haas vandoor gaan!

"Als je ouder wordt, worden de geur- en smaakbeleving minder" lees ik een stukje verder.
Een man van 103 vergrijpt zich gretig aan een stuk wild zwijnen vlees (wat zielig - hoor ik een lezer mompelen). En hij zegt: 'Ja maar, ik proef helemaal niets. Misschien is het wel een héél oud zwijn - uit 1907 - van prins Hendrik?'

vrijdag 18 juli 2014

Anus-schieten

WK Brazilië voorbij. Duitsland kampioen. Van Gaal meteen weer aan het werk bij Manchester United, terwijl de meeste Nederlandse voetballers lekker lui op een stretcher in de zon hun wonden likken. De vissen in mijn vijver zijn nu eindelijk weer rustig. Wel heel veel vlinders in de tuin. Bloemen staan in volle bloei. Het ruikt er heerlijk.
Op mijn gemak struin ik op internet het nieuws van de afgelopen tijd af. Als ik even stop bij een merkwaardig artikel kijkt Susanne-met-de-mooie-ogen mij een beetje vreemd aan.

Bizarre blessure. In een ultieme poging Arjen Robben van scoren af te houden, heeft de Argentijn Javier Mascherano een ongewone blessure opgelopen. Toen Robben wilde schieten, gooide hij letterlijk zijn kont in de strijd. Met als gevolg een gescheurde anus!
Nou, in mijn fantasie hoor ik de Italiaanse voetbalcommentator Tiziano Crudeli al Goooaaaaaaaaaal... schreeuwen (of Gooo-anaal..., dat zou toepasselijker zijn).

Ik had er nog nooit van gehoord. Wel van vrouwen die tijdens een bevalling inscheuren tot en met de anusspier (in medische termen: de zogenaamde totaal ruptuur). En ook heb ik wel eens gelezen dat de penis van de man kan breken (hij moet dan overigens wel behoorlijk tekeer zijn gegaan).

Kijk een voetballer scheurt wel eens een enkel- of knieband, maar een gescheurde anus? Misschien dat Robben hem - met het puntje van zijn schoen - precies in het midden van zijn sterretje heeft getrapt. Het kan natuurlijk ook met de dop van zijn schoen zijn gebeurd. Hoewel..., zo'n dop zou precies kunnen passen en daar je scheur je niet zo snel van uit.

Maar misschien had de brave man wel een heel klein poepgaatje? En dan zou het wél kunnen!
Zo'n kleine anus heeft natuurlijk ook zijn voordelen want je kunt daar fraaie geluidjes mee produceren. Ja, dan kan hij na zijn voetbalcarrière altijd nog aan de slag als petomanist. Weliswaar een uitstervende muziekkunst, maar daar zou hij dan juist weer wat nieuw leven in kunnen blazen.

Zo'n trap zou eigenlijk ook als een doelpunt moeten gelden! Want doe het maar eens na. Iemand een schop onder zijn kont geven, ja, da's niet zo moeilijk. Maar trefzeker anaal scoren, dat vind ik toch een hele prestatie!

Misschien een idee voor een nieuwe nudistensport: anus-schieten. De keeper staat dan kromgebogen in zijn doel. Wel eerst met een klein balletje oefenen! Het gat wordt dan vanzelf groter, totdat er een heuse voetbal inpast.

Ik zal dit idee eens voorleggen aan het Nederlandse Federatie van Nudistenverenigingen, die hebben er misschien wel oren naar. Want de ganse dag in je blootje tafeltennissen, badmintonnen of jeu de boulesen gaat ook vervelen. Ja, dit idee spreekt ze vast wel aan. Het zou wellicht een Olympische sport kunnen worden. In plaats van penalty schieten nu dan anus-schieten speciaal voor nudisten.

Kijk, en als je dan thuiskomt, en tegen je vrouw zegt; dat je anus is uitgescheurd, dan heeft zij daar alle begrip voor. Maar een voetballer die zijn anus scheurt (nog wel met zijn broek aan), dat geeft toch te denken!

donderdag 10 juli 2014

Nederland verliest van Argentinië en ik lig tussen de koeienuiers

"Koningspaar niet aanwezig bij duel Nederland-Argentinië in Sao Paulo" lees ik ergens. Nou, dat is fraai! Zou dat iets te maken hebben met al dat geruzie bij VI ORANJE? Moet Willem-Alexander persoonlijk ingrijpen? Gaat hij Johan Derksen en René van der Gijp over de knie leggen - met de mattenklopper van het Simplistisch Verbond van Van Kooten en de Bie tegen de blote billen slaan. Billenkoek? Even laten zien wie er de baas is!

Misschien is het een ideetje van Maxima? Het zou natuurlijk wel een goede afleiding zijn - en een mooi excuus. Want samen naar die voetbalwedstrijd gaan kijken, is natuurlijk onmogelijk. Willem kan moeilijk gaan staan juichen als Nederland een doelpunt maakt. En andersom natuurlijk ook niet. Nee, dat wordt slaande ruzie. Misschien wel echtscheiding. De ondergang van het Nederlandse Koningshuis. En de val van het kabinet Rutte-Samsom!

Maar goed... Met mijn billen tegen elkaar geknepen volg ik de wedstrijd. De twee ploegen zijn aan elkaar gewaagd. Voorzichtig tasten ze elkaar af, ze draaien rond de pot en ik denk: man schiet nou toch eens op doel. Want nooit geschoten is altijd mis! Ja, toch!

Maar het blijft 0 - 0 en uiteindelijk wordt het strafschoppen schieten. Iets waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Dat heeft immers niets met voetbal te maken. Dat is een kansspel... en Nederland verliest.

De volgende morgen stap ik op mijn racefiets. Even het verdriet eruit fietsen.

Zo midden in de week is het meestal rustig in het bos, maar nu sterft het er plotseling van de fietsers. Ze zijn duidelijk niet gewend aan de smalle paden. Ze slingeren vrolijk kwetterend voor mijn neus, ze gaan niet aan de kant en tot drie keer toe word ik door een breed glimlachende tegenligger van de weg gereden.

De eerste keer lig ik in een greppel, de tweede keer word ik het bos ingestuurd en de derde keer sta ik met mijn voorwiel tussen de uiers van een koe. En als je nu denkt dat er iemand omkijkt - ho maar!

Plotseling heb ik er genoeg van en ik vraag aan een stel uitgelaten kwetterende dames op elektrische fietsen, wat zij in godsnaam in mijn bos doen. "Wij doen de Wilhelmina fiets-4-daagse" klinkt het luidkeels in koor.

'Dat had Maxima mij ook wel eens mogen vertellen,' brom ik in mijzelf. Een sms'je sturen, is immers een kleine moeite. Maar misschien heeft ze wel onenigheid met Willem - want er wordt nu niet meer gedanst! Het is uit met de pret!

Wanneer begint nu verdomme eindelijk het WK tafelvoetbal?

dinsdag 8 juli 2014

Maxima als Ring Girl - dat vindt van Gaal vast wel leuk.

De vissen in mijn vijver zwemmen als gekken achter elkaar aan. Wild spartelend wurmen ze zich tussen de wortels van waterplanten door. Ze bespringen elkaar. En dat de hele dag door!
'Krolse goudvissen,' mompel ik in mijzelf. Of is het wederom een voetbalvoorspelling? Gaat Nederland van Costa Rica winnen?

Van Gaal ziet - in zijn dromen - zijn spelers al na afloop van de wedstrijd triomfantelijk aan een kokosnoot gevuld met een heerlijke tropische cocktail slurpen.

Ik heb wél zo mijn bedenkingen bij dit voetbaltoernooi. Want ik snap die voetballers niet. Ze hebben een enorm veld ter beschikking en dan gaan ze toch vaak heel dicht tegen de zijlijn spelen. Misschien moeten ze het veld een ietsje pietsje breder maken?

Scheidsrechters nemen beslissingen..., spelers protesteren. Maar ze verliezen het altijd! Ik zit op het moment te wachten dat er een verontwaardigde voetballer een kaart met daarop een joker uit zijn broekzak trekt. Ja, de rollen moeten maar eens omgedraaid worden!

Bij het wisselen zie ik telkens een bord met daarop de naam "Hublot".
'Wie is toch die man die bij iedere wedstrijd invalt?' vraag ik mij bedenkelijk af.

Eigenlijk is zo'n voetbalveld maar saai. Ze zouden die grasmat een beetje moeten opfleuren. Ze gebruiken nu groene grasverf om de kale plekken te verdoezelen, dus kunnen ze ook met andere kleurtjes het veld leuk decoreren! Vooral met veel oranje - want dat is een fantastische kleur! Ze moeten kunstenaars grote tekeningen laten maken met bloemen en vogels. Of met leuke meiden in veelkleurig ondergoed - dat zal voor de mensen op de tribunes en zeker voor de televisiekijkers een heel verfrissend beeld zijn. Ja, daar worden de mensen vrolijk van en dan gaan ze de spelers nóg enthousiaster aanmoedigen.

En dat volkslied (waarbij vals zingen een speciale sport schijnt te zijn), daar moet ook iets aan gedaan worden. Wat dacht je van een leuk liedje van K3 - "Handjes draaien" of... "Met de beentjes in de lucht".
Die kindertjes - aan het handje van de spelers - zijn natuurlijk wel leuk en innemend, maar geef mij maar Amerikaanse cheerleaders - van die altijd blije yellende hupseflupjes die leuke dansjes maken in korte opwaaiende zomerjurkjes en zwaaien met pompons in zoete kleurtjes.

En dan..., dat scorebord. Poeh..., poeh! En..., dat wisselbord! Poeh..., poeh! Daar moeten Ring Girls in bikini mee rondlopen - net zoals bij het Amerikaanse worstelen - en Jolanthe Cabau en Tatjana Simic moeten verplicht vrolijk mee huppelen.
Dat die Brazilianen (met hun carnaval) dat nou niet zelf hadden kunnen bedenken?
En scheids- en grensrechters moeten in Mickey Mouse kostuums. De mensen willen toch kijkgenot. Ja, toch!

Rust: 0 - 0

Bal tegen de paal. Bal tegen de lat. Hij wil er niet in! Volgens mij zit er ergens op de tribune iemand met een joystick. Er zit in ieder geval een vreemd luchtje aan die bal - dat is zeker!

Ze zouden trouwens die doelpalen ook een beetje moeten opleuken. Met ballonnetjes in allerlei kleuren, en veel slingers. Dat schiet toch veel lekkerder! En veel knetterend vuurwerk als er een doelpunt valt. En de keepers moeten verkleed gaan als Spider-Man - zwierend aan de lat.

Verlenging: 0 - 0

Nog nooit floot er een grensrechter zo vaak voor buitenspel. Die moet maar eens snel naar Specsavers, denk ik bij mijzelf.

Eind goed al goed:

Tim Krul vervangt een paar minuten voor einde keeper Cillessen. Hij is de reddende engel die - tijdens het strafschop schieten - de penalty van Michael Umaña stopt, en Nederland wederom doet winnen.

En Maxima (verkleed als Ring Girl) doet samen met Willem-Alexander wederom een dansje.

Nee, ik houd het nog steeds bij tafelvoetbal.

woensdag 2 juli 2014

Louis van Gaal danst met een engel op de wolken.

Onlangs ging ik in Dublin bij een van mijn kinderen op bezoek - om mijn tweede kleindochter te bewonderen. Bij aankomst op het vliegveld was de lucht bewolkt. ‘Was ze maar met een Italiaan of een Spanjaard getrouwd,’ mopperde ik in mijzelf.

Tot mijn verbazing werd ik door een stel vrolijk tjilpende huismussen met een oranje petje op hun koppie begroet. Ja, de liefde voor het Nederlands elftal gaat zó ver, dat zelfs Ierse mussen hun veren oranje verven!

Op de terugweg kijk ik aandachtig door het raampje naar de wolken onder mij - die mij iedere keer weer intrigeren. Ja, dan laat ik met plezier mijn fantasie de vrije loop. Heel in de verte meen ik een raket “De Ruimte-plof-plof van Dr. Snuggles” waar te nemen. Of vergis ik mij?

Het wolkendek is prachtig. Ik zie wolkenkrabbers; kastelen; parken; fonteinen; lanen met bomen er langs en… ik zie zelfs een voetbalveld waar Arjen Robben, Dirk Kuyt, Robin van Persie en alle andere spelers een oefenwedstrijdje spelen. Slierten wolken slingeren over de witte grasmat. De man met het groene potje speciale grasverf is gelukkig nergens te bekennen.

Louis van Gaal zit hoog op een troon van kleine gekrulde wolkjes. Hij is goed gemutst. Wat hem betreft is er geen wolkje aan de lucht. “Nederland - Mexico dat gaat mij ook wel lukken”, hoor ik hem mompelen. Gefascineerd kijkt hij naar een paar konijntjes die vrolijk - met hun wipstaartjes kwispelend - op het middenveld rondhuppelen.

Toch zie ik rimpels in zijn voorhoofd want hij vraagt zich enigszins bezorgd af; voor welke opstelling hij zal kiezen.
Plotseling verschijnt er een engel.
Verrast roept van Gaal: ‘Hé, mijn beschermengel…, wat leuk om jou weer te zien!’
‘Ik zou voor een 5-3-2 opstelling kiezen,’ zegt de engel. ‘En wind je vooral niet op - dat is slecht voor je rikketik. Geloof mij; alles komt goed.’

Dan is de engel weer verdwenen. En zo ook de konijntjes, de voetballers, de kastelen…
De landing is ingezet. Langzaam schuift het vliegtuig door flarden van wolken. We vliegen nu in niemandsland - tussen hemel en aarde. Luttele minuten later zie ik onder mij kleine huisjes en straatjes. Ze worden alsmaar groter en groter. Het landingsgestel gaat uit. De wielen raken de grond. Ik schrik van de schok. Oei…! Over een paar uur begint de wedstrijd.

Terwijl ik bij de lopende band op mijn koffer wacht, lees ik de krant: Luis Suárez zwaar bestraft voor zijn zoveelste bijtincident. Hij zelf ontkent! “Het was een beetje bewolkt…, slecht zicht", zo zei hij tegen de pers. En, toen viel hij zomaar met zijn Christoffer Lee-tandjes op de schouder van de Italiaan Giorgio Chiellini. Maar ja, hij heeft nu wel de bijnaam “De Dracula van Liverpool”. Een naam die voor altijd aan hem zal blijven knagen.

39 graden Celsius. Kop of munt. De tossmunt smelt bijna in de hand van de scheidsrechter. Er worden zelfs drinkpauzes ingelast!

De scheidsrechter gaat weer schuimpje trekken. Als hij maar geen kruis spuit, denk ik bij mijzelf. Want voordat je het weet, wordt het “boter, kaas en eieren”. En dat is een heel ander spelletje!

Van Gaal zit op de bank en terwijl hij in zijn neus peutert (aan de vorm van zijn neus te zien, doet hij dat wel vaker), vraagt hij zich af of hij de raad van de engel consequent moet opvolgen.

Keeper Jasper Cillessen is in goede vorm. Hij voorkomt menig tegendoelpunt. Met gemak plukt hij de bal (gedecoreerd met kromgebogen oranje, groene en blauwe lijnen) uit de lucht. Het lijkt wel een toverbal als hij over het veld rolt.

Tijdens de wedstrijd wordt er een speler gevloerd. In een oranje gekleurde plastic bak (die verdacht veel lijkt op het bakje waarin je bij de douane op een airport je “piepende” spulletjes moet leggen) wordt hij afgevoerd. En ik denk: als ik voetbalmiljonair zou zijn, dan zou ik op zijn minst een gouden met fluweel beklede brancard verlangen. Wat schrijf ik? Ik zou mijn eigen gouden koets laten voorrijden!

Rust: 0 – 0

Johan Derksen zuigt zuinig aan zijn sigaartje en blaast zoals gewoonlijk sombere wolkjes richting van Gaal.

Tijdens de rust zie ik een gemene reclame: een dame in bikini in een bubbelbad - met een parasol boven haar hoofd. Ik hoop dat de Nederlandse spelers dat niet gezien hebben! Of zouden zij ook met z’n allen (inclusief van Gaal spelend met een oranje plastic eendje) in een tobbe met ijskoud water zitten? Je weet het niet, hè.

Na de rust scoort Mexico meteen een doelpunt. Er hangt een grote, zware wolk boven het Nederlandse elftal. Gelukkig maakt Sneijder tien minuten voor het einde een tegengoal. Nou, dat is een enorme opluchting tijdens deze benauwende thriller.

Van Gaal zweet peentjes. Maar plotseling zit de engel weer naast hem en zegt: ‘Vertrouw op mij, alles komt goed!’ En tot zijn verbazing bezorgt Robben hem in de laatste minuut een geforceerde strafschop - die door Huntelaar behendig wordt ingeschoten.

Niet veel later kijken Willem-Alexander en Maxima naar van Gaal - die met een engel op de wolken danst.

Nee, geef mij toch maar tafelvoetbal.

----------------------------------------------

Jozef Bloks steunt Alzheimer Nederland - Steunt u ook!

Een deel van de opbrengst van zijn boeken en Lippy posters gaat naar Alzheimer Nederland!

Kijk hiervoor in zijn Webshop of op de site van Alzheimer Nederland.