Translate

woensdag 2 juli 2014

Louis van Gaal danst met een engel op de wolken.

Onlangs ging ik in Dublin bij een van mijn kinderen op bezoek - om mijn tweede kleindochter te bewonderen. Bij aankomst op het vliegveld was de lucht bewolkt. ‘Was ze maar met een Italiaan of een Spanjaard getrouwd,’ mopperde ik in mijzelf.

Tot mijn verbazing werd ik door een stel vrolijk tjilpende huismussen met een oranje petje op hun koppie begroet. Ja, de liefde voor het Nederlands elftal gaat zó ver, dat zelfs Ierse mussen hun veren oranje verven!

Op de terugweg kijk ik aandachtig door het raampje naar de wolken onder mij - die mij iedere keer weer intrigeren. Ja, dan laat ik met plezier mijn fantasie de vrije loop. Heel in de verte meen ik een raket “De Ruimte-plof-plof van Dr. Snuggles” waar te nemen. Of vergis ik mij?

Het wolkendek is prachtig. Ik zie wolkenkrabbers; kastelen; parken; fonteinen; lanen met bomen er langs en… ik zie zelfs een voetbalveld waar Arjen Robben, Dirk Kuyt, Robin van Persie en alle andere spelers een oefenwedstrijdje spelen. Slierten wolken slingeren over de witte grasmat. De man met het groene potje speciale grasverf is gelukkig nergens te bekennen.

Louis van Gaal zit hoog op een troon van kleine gekrulde wolkjes. Hij is goed gemutst. Wat hem betreft is er geen wolkje aan de lucht. “Nederland - Mexico dat gaat mij ook wel lukken”, hoor ik hem mompelen. Gefascineerd kijkt hij naar een paar konijntjes die vrolijk - met hun wipstaartjes kwispelend - op het middenveld rondhuppelen.

Toch zie ik rimpels in zijn voorhoofd want hij vraagt zich enigszins bezorgd af; voor welke opstelling hij zal kiezen.
Plotseling verschijnt er een engel.
Verrast roept van Gaal: ‘Hé, mijn beschermengel…, wat leuk om jou weer te zien!’
‘Ik zou voor een 5-3-2 opstelling kiezen,’ zegt de engel. ‘En wind je vooral niet op - dat is slecht voor je rikketik. Geloof mij; alles komt goed.’

Dan is de engel weer verdwenen. En zo ook de konijntjes, de voetballers, de kastelen…
De landing is ingezet. Langzaam schuift het vliegtuig door flarden van wolken. We vliegen nu in niemandsland - tussen hemel en aarde. Luttele minuten later zie ik onder mij kleine huisjes en straatjes. Ze worden alsmaar groter en groter. Het landingsgestel gaat uit. De wielen raken de grond. Ik schrik van de schok. Oei…! Over een paar uur begint de wedstrijd.

Terwijl ik bij de lopende band op mijn koffer wacht, lees ik de krant: Luis Suárez zwaar bestraft voor zijn zoveelste bijtincident. Hij zelf ontkent! “Het was een beetje bewolkt…, slecht zicht", zo zei hij tegen de pers. En, toen viel hij zomaar met zijn Christoffer Lee-tandjes op de schouder van de Italiaan Giorgio Chiellini. Maar ja, hij heeft nu wel de bijnaam “De Dracula van Liverpool”. Een naam die voor altijd aan hem zal blijven knagen.

39 graden Celsius. Kop of munt. De tossmunt smelt bijna in de hand van de scheidsrechter. Er worden zelfs drinkpauzes ingelast!

De scheidsrechter gaat weer schuimpje trekken. Als hij maar geen kruis spuit, denk ik bij mijzelf. Want voordat je het weet, wordt het “boter, kaas en eieren”. En dat is een heel ander spelletje!

Van Gaal zit op de bank en terwijl hij in zijn neus peutert (aan de vorm van zijn neus te zien, doet hij dat wel vaker), vraagt hij zich af of hij de raad van de engel consequent moet opvolgen.

Keeper Jasper Cillessen is in goede vorm. Hij voorkomt menig tegendoelpunt. Met gemak plukt hij de bal (gedecoreerd met kromgebogen oranje, groene en blauwe lijnen) uit de lucht. Het lijkt wel een toverbal als hij over het veld rolt.

Tijdens de wedstrijd wordt er een speler gevloerd. In een oranje gekleurde plastic bak (die verdacht veel lijkt op het bakje waarin je bij de douane op een airport je “piepende” spulletjes moet leggen) wordt hij afgevoerd. En ik denk: als ik voetbalmiljonair zou zijn, dan zou ik op zijn minst een gouden met fluweel beklede brancard verlangen. Wat schrijf ik? Ik zou mijn eigen gouden koets laten voorrijden!

Rust: 0 – 0

Johan Derksen zuigt zuinig aan zijn sigaartje en blaast zoals gewoonlijk sombere wolkjes richting van Gaal.

Tijdens de rust zie ik een gemene reclame: een dame in bikini in een bubbelbad - met een parasol boven haar hoofd. Ik hoop dat de Nederlandse spelers dat niet gezien hebben! Of zouden zij ook met z’n allen (inclusief van Gaal spelend met een oranje plastic eendje) in een tobbe met ijskoud water zitten? Je weet het niet, hè.

Na de rust scoort Mexico meteen een doelpunt. Er hangt een grote, zware wolk boven het Nederlandse elftal. Gelukkig maakt Sneijder tien minuten voor het einde een tegengoal. Nou, dat is een enorme opluchting tijdens deze benauwende thriller.

Van Gaal zweet peentjes. Maar plotseling zit de engel weer naast hem en zegt: ‘Vertrouw op mij, alles komt goed!’ En tot zijn verbazing bezorgt Robben hem in de laatste minuut een geforceerde strafschop - die door Huntelaar behendig wordt ingeschoten.

Niet veel later kijken Willem-Alexander en Maxima naar van Gaal - die met een engel op de wolken danst.

Nee, geef mij toch maar tafelvoetbal.

----------------------------------------------

Jozef Bloks steunt Alzheimer Nederland - Steunt u ook!

Een deel van de opbrengst van zijn boeken en Lippy posters gaat naar Alzheimer Nederland!

Kijk hiervoor in zijn Webshop of op de site van Alzheimer Nederland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten