Translate

vrijdag 29 augustus 2014

De jonge ouderen

Freek de Jonge zeventig jaartjes oud (30 augustus 2014). En dat werd aangekondigd in het EO programma van Andries Knevel en Tijs van den Brink. Wat schrijf ik? Aangekondigd is veel te zwak uitgedrukt; hij werd gerehabiliteerd! Ja, Knevel en Bevel (want zo noem ik ze altijd) maakten er een feestje van. Freek, die de laatste tijd in de media werd afgeschilderd als een ouwe zuurpruim werd in video-boodschappen van Youp van 't Hek, Jan Jaap van der Wal en minister Jet Bussemaker bijna bejubeld. En zijn vrouw Hella deed er nog een schepje bovenop: hij is iemand die 's morgens vrolijk opstaat en 's avonds springend naar bed gaat. Vermoeiend zullen veel jonge vrouwen van de smartphone-generatie denken - maar het houdt ook haar op de been.

Freek zong tijdens het programma ook nog een liedje (geschreven door Boudewijn de Groot) met de alles zeggende titel: eeuwige jeugd. Het kon allemaal niet op. Voorzichtig woog hij zijn woorden. Glimlachend van oor tot oor genoot hij van alle complimenten. Wat een feest!

Dit grapje heeft hem zeker tonnen gekost. Hij heeft er wellicht zijn grachtenpand voor moeten verkopen. Ja, een flinke aderlating, maar wel met een enorm succes. Ja, er is weer hoop in bange dagen. Monica Lewinsky rookte een stevige sigaar... - het werd Bill Clinton vergeven. Freek bromde en knorde in menig televisieprogramma, maar binnenkort staat hij dankzij dit goddelijke EO moment weer voor volle zalen - met de feestneus van Toon Hermans en behangen met slingers. En dat geld? Och, dat verdient hij dan weer dubbel en dwars terug!

Dat meisje, dat op de Parade in Den Bosch tegen hem zei: wat speelt u goed, dat moet u vaker doen - is helemaal af! Zij behoort binnenkort tot een vergeten/verloren generatie, want de oudjes van nu beleven een revival. Ze zijn zichzelf opnieuw aan het ontdekken. Ze dansen, zingen en springen. Ja, de jeugd van nu heeft een probleem: ze blijven maar puberen en horen er weldra niet meer bij!

"Hé snotneus", hoor ik een man van 95 tegen een smartphoner zeggen, "Jij bent een nietsnut die de vrijheid waar wij vroeger voor hebben geknokt, helemaal verkeerd hebt begrepen. Zuipen, blowen en de hele dag maar sms'jes versturen..., slappelingen zijn jullie! Wij ouderen zijn nog lang niet oud. Als je 150 bent, dan ben je pas oud! Wij roken niet, zuipen niet en Facebook vrienden hebben wij ook niet. Nee, wij hebben échte vrienden!"

Er verschijnen ondertussen steeds meer filmpjes op YouTube van zwetende sportende ouderen. Ik moet een naam voor ze verzinnen! Van Kooten en de Bie hadden het lang geleden over "de oudere jongeren". Nou, deze generatie noem ik "de jonge ouderen". En Freek wordt hun nieuwe god! Een hero die kritische lokroepen blijft uitstoten, en daar houden "de jonge ouderen" van.

Toen je jong was, kwam je bij een oudere huisarts. Toen je ouder werd, kwam je bij een jonge dokter - die jou een oude lul vond. "De jonge ouderen" komen nu bij een door-puberende snotneus en zeggen: ik wil een nieuwe heup, een paar bypasses en och doe ook maar een totale lichaamscan. Want volgende week loop ik de Marathon van New York en daarna moet ik ook nog naar een paar Techno Parties. Dus schiet maar snel op. Hop met die keutel!
En Freek geniet. Zachtjes neuriet hij in zichzelf: er is nog heel veel leven na je zeventigste.

Ja, "de jonge ouderen" hebben de toekomst! "Jonge ouderen" komen massaal vanachter de geraniums tevoorschijn. Hangouderen waren een komisch verschijnsel, maar nu wordt het allemaal heel serieus!
Het begon allemaal met het festival "Rimpelpop" in België. Maar weldra worden Armin van Buuren en Afrojack verdrongen door Kale ome Jan, Rimpelende tante Mien en Bibberende Truus. Bob Dylan had weer eens gelijk. The times they are a-changin. Maar dit - had zelfs hij niet kunnen bedenken.

Ziektes als Parkinson en Alzheimer worden binnenkort overwonnen. Weg met die 48 uur luiers! Ja, stilzitten is er niet meer bij! Hop met die dikke oude reet. "De jonge ouderen" gaan er stevig tegen aan.

Misschien gaat Freek op House Parties optreden voor "de jonge ouderen". "Freek we love you" verschijnt er dan op grote video walls. Nog nooit had hij zoveel publiek. Ja, nog nooit was Freek zo populair!

vrijdag 22 augustus 2014

Na apen

Een stel wetenschappers heeft onlangs iets heel bijzonders ontdekt namelijk; dat groepen apen in Zambia grassprieten als oorbellen dragen. Ja, de aap gaat de mens na apen. Het moet allemaal niet gekker worden. Straks trekken de wijfjes nog een mini-rokje aan en krijten mascara onder hun ogen. En de mannetjes? Tja, misschien zetten ze wel een bril op hun neus en gaan ze vervolgens - zoals dat beeld van Rodin - interessant zitten nadenken. En..., misschien gaan ze ook wel pijp roken. Als dat zo doorgaat, hebben we er binnenkort wél weer een kermisattractie bij.
Komt dat zien..., komt dat zien!

Ja, zo ongeveer is het bij ons ook allemaal begonnen. Eerst waren wij een aap. Of in de aap gelogeerd. Hoewel dat weer heel iets anders is. Het klinkt trouwens wel leuk. Maar goed..., voordat wij het wisten waren we de kerstboom aan het optuigen. Ja, het kan raar gaan in het leven. Wat ik vreemd vind aan het Darwin verhaal is; dat een ontwikkeling van aap naar mens daarna nooit meer in de geschiedenis van onze aardbol heeft plaatsgevonden.
Eindelijk hebben we nu dan apen die grassprieten in hun oren stoppen. Ja, ja, dat belooft wat!

Op tv zie ik Patty Brard met hele grote oorbellen. Toeval? Wie zal het zeggen. Stel dat we binnenkort Eva Jinek met een bos grassprieten in haar neusgaten zien. Misschien een nieuwe trend? "Na apen" komt zover ik weet niet van de apen. Bedacht door de mens? Wij mensen zijn er in ieder geval super in! We doen de hele dag niets anders. Wij kleden ons hetzelfde, wij eten hetzelfde, lezen dezelfde boeken, kijken naar dezelfde televisieprogramma's enz..., enz.
Zeg dat het niet waar is!

Maar ja, waar wil ik nu naartoe? Dat ik dit nu schrijf, is allemaal de schuld van dat stelletje hoogbegaafde wetenschappers!
Wij (in ieder geval sommigen van ons) denken dat Darwin gelijk heeft. Maar stel dat er een keerpunt komt. Dat (en volgens mij gebeurt dat ooit) de mens door al die computers zo afgestompt raakt, zodat wij weer teruggaan in de evolutie. Wij denken altijd: vooruit maar weer..., hop mahl wieder. Maar het zou op een dag best wel eens andersom kunnen gaan!

Ik zie wel eens mensen die - behalve dat ze zwaar behaard zijn en onder de tattoos zitten - zichzelf helemaal hebben vol behangen met piercings (zelfs op de gekste plaatsen dragen ze oorbellen). Een stap verder en ze stoppen grassprieten door hun edele delen. Als ze met kokosnoten gaan gooien, moeten we écht op gaan passen.

De aarde warmt op..., in Nederland groeien al op heel veel plaatsen palm- en bananenbomen, dus wat dat betreft zijn we er bijna klaar voor.

Nee, niet alleen Mark Rutte en Diederik Samsom jagen ons - met al hun bezuinigingen - terug naar het stenen tijdperk. Er zijn ook duistere krachten aan het werk. Het gaat wellicht nog véél verder! En dan worden we straks uitgelachen door een bebrilde, pijp rokende aap die - slingerend tussen twee bananenbomen - moeiteloos met een stel kokosnoten jongleert. Terwijl wij proberen om met twee kiezelstenen een vonkje tevoorschijn te toveren. Ja..., dan zijn we pas écht in de aap gelogeerd!

donderdag 14 augustus 2014

Thriller: Bertha en Supermaan

Diep verscholen onder de capuchon van mijn regenjas haalde ik de groene afvalbak naar binnen en deed er een nieuwe (afbreekbare) plastic zak in. 'Zo, nu mag de hele familie er weer hun rotzooi in gooien,' mompelde ik in mijzelf. Iedere week hetzelfde ritueel.
De lucht was gevuld met woeste, heen en weer schietende wolken. Sommigen waren pikzwart. Het donderde en bliksemde. De wind huilde om het huis. Ik zag de god Donar met zijn bokkenwagen over de wolken rijden. Ik zweer het je. Ik lieg niet. Nee, geen weertje voor een ochtendwandelingetje!

Op de piano speelde ik een geïmproviseerd melodietje. Samen met het geloei van Bertha had het wel iets weg van een wegvliegend, mysterieus muziekfragment uit een Hitchcock film. En ik zei tegen mijn schoonmoeder: 'Beentjes in de lucht, handjes in de zij, het is weer tijd voor de ochtendgymnastiek.' Maar ze begreep mij niet.

De takken van de hoge bomen achter in de tuin zwiepten vervaarlijk op en neer, bladeren vlogen verwilderd in het rond. Het begint al een beetje te herfsten, dacht ik bij mijzelf. "Het is weer voorbij... die mooie zomer" - dat liedje van Gerard Cox, fladderde door mijn hoofd.

Ik dacht dat Bertha een brave melkkoe was - uit de stal van Willem-Alexander. En dat Willem weer eens wilde laten zien; wie hier de baas is. En dat er met hem niet valt te spotten! Maar het bleek een vermomde, op hol geslagen Caraïbische, aan diarree lijdende, af en toe een ferme scheet uitstotende, bruine boerende beer te zijn - met laatste stuiptrekkingen. Die met zijn staart Nederland woest geselde en her en der zorgde voor overstroomde rioolputten, verkeersborden die krom waaiden en bejaarde vrouwtjes als een soort van Mary Poppins - hangend aan een parapluutje - door de lucht joeg (moderne heksen). Code geel! Waar moet dat heen?

En dan die Supermaan (de grootste van het jaar), die mij toch wel een beetje aan mijnheer Superman deed denken. Een maan die héél dicht bij de aarde staat. Veertien procent groter en bijna een derde feller dan normaal! Als hij straks nóg dichterbij komt, moeten we 's nachts allemaal een zonnebril gaan dragen! Ik denk dat Bertha en Superman samenspannen. Het is addergebroed! Als cadeautje kregen we er ook nog een sterrenregen bij. De zogenaamde Perseidenzwerm - ja, dat is heel wat anders dan een zwerm lieve zoemende bijtjes. Boften die sterren kijkers even!

Overdag regende het vaak plaatselijk - honderd meter verder scheen de zon. Ja, kermis in de hel! 's Nachts bestudeerde ik de Supermaan. Plotseling zag ik een groot uitpuilend oog. En ik zag dat hij naar mij knipoogde. Ik zweer het je. Ik lieg niet. Dat was wél even schrikken!

Ik denk dat ik nu eindelijk mijn eigen ark van Noach ga bouwen. Er mogen twee kippen mee, twee geiten, twee roze olifantjes en nog veel meer duo's. Maar er komen beslist geen koeien aan boord. En zeker geen bruine, boerende beren die aan de diarree zijn!

vrijdag 8 augustus 2014

Je bent wat je eet

Terwijl ik tijdens mijn ontbijtje de krant lees met daarin een schokkende kop "Vuilnisman met huid en haar opgegeten door vuilniswagen" - word ik bruut gestoord. De groene plastic bak wordt opgehaald. Piepend en knarsend verdwijnt de inhoud in de gapende bek van het alles etende vuilnismonster. Alles gaat naar de milieustraat en wordt gerecycled. 'Ja, nieuws met een glimlach ligt gewoon op straat, mompel ik in mijzelf, je hoeft het alleen maar op te rapen.'

In de tijd van mijn overgrootouders was er niet eens een vuilnisophaaldienst. Je had alleen de schillenboer die groenten- en fruitafval ophaalde voor de varkens. Achter in de tuin hadden de mensen een afvalhoop die langzaam in compost veranderde - en dat werd dan weer als mest voor de groentetuin gebruikt.

Waarom niet terug naar toen? Terug naar de glazen potten en flessen met statiegeld. Terug naar verteerbare rommel. Nee, wij mensen hebben nu een plastic maatschappij gecreëerd. Wij zijn dol op plastic! Zo hebben we plastic auto's; plastic opblaaspoppen; plastic bestek; plastic meubels; plastic dildo's, plastic heupen; plastic kunstgebitjes; plastic tieten en nog veel meer.

Een jonge knul vertelt op de televisie dat hij de plasticberg die in de oceanen drijft weer tot onder andere papier verwerkt - waar weer tijdschriften en boeken van gemaakt worden. Boeken die ik dan weer vol schrijf met kletspraat. Over dat er op Schiermonnikoog een potvis met flaporen is aangespoeld. En dat er in Artis een olifantje met twee slurven is geboren. Of over lelijke mannen zoals Louis van Gaal die meer succes hebben dan gebotoxte voetbalcoaches met gladde praatjes. 'Is al dat afval toch nog ergens goed voor,' mompel ik in mijzelf.

Ik moet zeggen dat op plastic papier schrijven heel speciaal aanvoelt. Mijn pen glijdt er veel soepeler overheen dan over gewoon papier. En het glanst ook zo mooi! Ja, de voordelen van de wegwerpmaatschappij. Mijn overgrootouders hadden niet eens toiletpapier. Ze veegden hun reet af met een oude krant. Ik kan nu binnenkort ook kiezen uit allerlei soorten gekleurd plastic wc papier. En - hopla-popla - verdwijnt zo mijn drol, gewikkeld in een met eendjes gedecoreerd plastic velletje, in het riool richting zee. Misschien dat de vissen het lusten? En daarna eten wij weer die vissen op. Misschien dat je plastic ook kan veranderen in veevoeder? Wij eten dan weer dat vlees en langzaam verandert de mens in een plastic wezen. Zeg maar gewoon dat wij in plastic poppen veranderen. Want plastic blijft plastic - ook al maak je er kinderpindakaas van.

Misschien worden wij zo wel langzaam Lego-wezens, waar je bouwwerken van kan maken - en die je op kan stapelen.

De aarde raakt overbevolkt dus gaan gaan we binnenkort misschien wel ons zelf recyclen. Dat zou wellicht een oplossing kunnen zijn!

Nu snap ik eigenlijk dat woord "plastische chirurgie" pas. Plastic chirurgie zou duidelijker zijn.
Cliff Richard zong het al in 1959: I got myself a livin' lovin' doll (vrij vertaald: ik heb een lieve plastic pop aangeschaft).

Help, ik wil een vrouw van vlees en bloed!
Sorry mijnheer, die zijn eind jaren vijftig allemaal uit de schappen gehaald.
Die bestaan al lang niet meer!

Shit, loop ik alweer achter de feiten aan.

vrijdag 1 augustus 2014

De regenman

Temperaturen van rond de 25 graden Celsius - soms zelf over de dertig! En dan komt na een paar dagen de regenman. Meestal een paar druppels, een buitje of een onweertje. Maar nu kwam het met bakken naar beneden. Een Vier Veren Waterval stortte zich over ons neer. Delen van Nederland overstroomden - misère..., misère!

Lang geleden heb ik eens - midden in de nacht buiten op het gazon - samen met een vriendin een oude indiaanse regendans uitgevoerd. Het was een hele hete zomer - al weken had het niet geregend. Het gras verdorde en de bloemen hingen op half elf. We moesten iets doen! Geheel naturel stonden wij als idioten te dansen. Zeker een uur lang. En toen kwam eindelijk de regenman.

In 1982 ontmoette ik op de Documenta in Kassel - Duitsland (de belangrijkste tentoonstelling over beeldende kunst in de wereld) bij toeval de kunstenaar Joseph Beuys. Hij was gehuld in een lange grauwe regenjas en zoals altijd droeg hij een grijze hoed (het regende die dag pijpenstelen). De Amerikaanse president Ronald Reagan kwam dat jaar naar Berlijn en Beuys zong uit volle borst: wir wollen Sonne statt Reagan.

Ik moet ook even denken aan de meedogenloze Italiaanse Sienna-zon die in de film "The Good, the Bad and the Ugly" Clint Eastwood langzaam in een zwaar doorbakken biefstuk veranderde. Gelukkig liep het voor hem allemaal nog goed af.

In Spanje ben ik eens in een bergdorpje geweest dat Ronda heet. Ergens in de buurt van Malaga (waar ze dat lekkere ijs met rozijnen maken). Er is daar een diep ravijn waaroverheen drie bruggen zijn gebouwd. Ernest Hemingway en Orson Welles hebben er gewoond - dus dan moet het wel bijzonder zijn, dacht ik bij mijzelf.

De geschiedenis vertelt dat - als je stout was geweest - je dan zonder pardon hoppakee in het ravijn werd gegooid. Er liggen duizenden skeletten. Maar dat terzijde.
Toen ik daar was, was het er zo snikheet, zodat je zelfs 's avonds alleen maar stapvoets kon wandelen (dus het tegenovergestelde van snelwandelen). Overdag heb ik toen regelmatig een eitje, met een lapje Spaanse ham erbij, op de motorkap gebakken - en dat smaakte verrukkelijk!

En dan de "The Long Hot Summer" met Paul Newman niet te vergeten. Geweldige film - maar wát was het heet in de bioscoop!

Tja, eindelijk zomer en dan zitten we weer te zeuren; té warm; wat is het benauwd; alles plakt. Mijn zwembroek past niet meer (zeker gekrompen).

In warme landen zoals Spanje zie je in de zomer uitgedroogde rivierbeddingen. En als het dan plotseling begint te gieten, verandert zo'n bedding in een kolkende rivier die het water naar de zee leidt. In Nederland zie ik nooit ergens een uitgedroogde rivier. Wel met huizen volgebouwde uiterwaarden.

Tja, en als dan de regenman per ongeluk - plaatselijk - wat teveel laat vallen, dan stroomt natuurlijk de pan met groentesoep over.