Translate

zondag 23 december 2012

Rob de ruimte artiest

Zondag is de dag van Rob de Nijs. Dan mag hij lekker lang uitslapen of..., vrolijk door het huis dansen. Hij mag doen wat hij wil! Maar..., "deze zondag" is niet echt zijn zondag. Hij heeft zwaar de pé in!

In een hotelkamer in het Franse dorpje Bugarach - onderaan de berg Pic - zit Rob met een prop papier in zijn handen op de bank, somber voor zich uit te staren. Hij, die alles afwist van de Maya cultuur. Hij - die zich jarenlang had voorbereid - voelt zich nu zwaar bedrogen!

Hij had een prachtig swingend lied geschreven over het einde van de wereld.

Met de titel: Apocalyps Now! Maar mooi niet voor mij!

Alles was al geregeld. De cd's, met een glibberig gifgroen kosmisch hoesje - waar hij verkleed als indiaan, compleet met verentooi, op staat afgebeeld - lagen al klaar. De affiches waren al gedrukt.

De opnames voor de videoclip - met vrolijk dansende squaws met een tomahawk in de hand - hoefden alleen nog maar te worden gemonteerd. Het zou vast en zeker een hit worden!

En hij geloofde er ook heilig in, dat hij een plaatsje in het ruimteschip zou krijgen!

Want er was zelfs al een interplanetaire theatertournee gepland. En in 2023 zou hij Mars aan doen, om daar samen met de vier aardbewoners van het "Big Brother on Mars Project", kerstmis te vieren. John de Mol had het hem schriftelijk bevestigd!

En André Kuipers had ook al toegezegd, dat hij van de partij zou zijn.

Hij had zelfs zijn naam laten veranderen in Rob Spock!
"En nu is verdomme de wereld niet vergaan!", hoor ik hem snikkend vloeken.

Dit alles had zijn grote doorbraak in het heelal moeten betekenen. Nu was alles voor niets geweest. Oh, oh, oh..., wat een misère!

Met tranen in zijn ogen lepelt hij in een té zacht gekookt eitje. Het smaakt naar niets!
"Verdomme, waar is het zoutvaatje?"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten