De dag dat hij mag doen, waar hij zin in heeft.
Zou hij vandaag ooievaars gaan tellen, of wandelt hij nu over het prachtige brede strand van Schiermonnikoog?
Hij gaat door tot aan het gaatje.
Vrolijke liedjes als "Jan Klaassen de trompetter" vind ik natuurlijk leuk, maar persoonlijk houd ik meer van zijn melancholische werk.
En..., hij heeft ook zo'n mooie stem!
Misschien loopt hij nu inderdaad op blote voeten - met zijn broekspijpen opgerold - ergens over het strand, en zingt hij uit volle borst het refrein uit zijn lied "Deze zee".
Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond
Hoe vaak dacht ik niet, dat d’aarde mij veranderen kon
Terwijl ik droomde, van jouw blauwe horizon.
Mooi toch!
In de verte aan de horizon doemt een zeilschip op. De ondergaande zon werpt een rode gloed op het dek. En een opgestoken westenwind doet plotseling de zeilen heftig op en neer gaan. Aan het roer ziet hij een jonge vrouw met blonde wapperende haren. Ze zwaait naar hem.
Rob is opslag verliefd. Hij hoeft geen drie keer na te denken.
Hij loopt de zee in, de branding tegemoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten