Buikschilderen

Het beschilderen van dikke buiken is helemaal in. Zwangere vrouwen, en heren met dikke bierbuiken staan ongeduldig in de rij te wachten. En geen klein tatoetje hè, maar totaal buikvullende schilderijen! Hé, moet je mij zien!
Ik heb eens de rug van een flink gevulde dame beschilderd terwijl wij de liefde bedreven - en ik vond dat best wel een prestatie. Die dame was zeer vereerd en heeft daarna zeker drie weken haar rug niet gewassen.
Kennen jullie het verhaal “Skin” van Roald Dahl? Tijdens een dronken bui laat een niet onfortuinlijke man - door een kunstenaar - een schilderij op zijn rug tatoeëren. Helaas raakt de man aan lager wal. Dertig jaar later strompelt hij voorbij een galerie en ziet schilderijen die verdomd veel op zijn tatoeage lijken. Hij stapt naar binnen en toont trots zijn ontblote rug. Nog geen week later hing zijn schilderij - mooi ingelijst - aan de muur.
Maar goed, rugschilderen is nu helemaal uit. Het is nu buikschilderen geblazen. Wel voor de zekerheid waterverf gebruiken! Want anders hangt jouw schilderij zo meteen op een dikbuikexpositie.

Een beschilderde bierbuik is misschien ook wel leuk voor in een Heineken spotje. Het zou wel eens heel hip kunnen worden! Ik denk dat Paul de Leeuw al staat te trappelen van ongeduld om in zo’n reclame te mogen meespelen. Buikschilderen is misschien ook wel een goed idee voor dikke vrouwen. Neem nou Shirma Rouse (van The Voice of Holland), daar kan een kunstenaar zich toch helemaal op uitleven. Ja, dik zijn wordt helemaal in. Hé, moet je mij zien! Buikdanseressen zullen er ook aan moeten geloven, want zonder beschilderde buik kun je geen showtje meer geven. Wat doe jij voor de kost? Nou, ik ben buikschilder. Wat, buikspreker? Nee, buikschilder! Het is een gat in de markt! Buikschilderbedrijfjes schieten als paddenstoelen uit de grond. Verffabrieken maken overuren. Het werkeloosheidscijfer daalt enorm. Mark Rutte wrijft lachend in zijn handen. Het gezegde “je kan mijn rug op” wordt uit de Dikke Van Dale verwijderd. En “schrijf het maar op je buik” wordt nu definitief veranderd in “Paint my Belly”. Eigenlijk zijn de Dolle Mina’s er eind jaren zestig al mee begonnen: Baas in eigen buik. Sprookjes moeten herschreven worden: Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie heeft er de mooiste buik van het land. Mensen zonder dikke buik voelen zich achtergesteld. Wij mogen niet meedoen. Nog een gat in de markt! De eerste nepbuiken wagen zich schoorvoetend op straat. Nepbuikfabrikanten doen goede zaken. Mark Rutte straalt. Naast de Gay Pride krijgt Amsterdam er nu ook een Blote Buiken Parade bij. Goed voor het toerisme! Rutte kan zijn lol niet op. Ik besluit de premier te bellen: ‘Zeg Mark, zal ik jouw buikje ook eens beschilderen? Dat wordt pas lachen!’