Translate

zaterdag 14 juni 2014

Willem-Alexander en Maxima maken vreugdedansje - goudvis voorspelt: 5 - 1

Al dagen lang zwommen de goudvissen rondjes rondom de pot met gele waterlelies die midden in mijn vijver staat. Ze zwommen telkens één rondje rechtsom, vervolgens draaiden ze zich om en daarna zwommen ze vijf rondjes linksom de pot. Dus geen Pélé de Piranha, maar gewoon een stel ordinaire goudvissen die de uitslag van de voetbalwedstrijd Nederland - Spanje voorspelden. Mijn kanariepietje zong ook al dagen lang een voor mij totaal onbekend melodietje. En als ik de keutels van mijn konijn Ko had geteld, dan had ik het ook kunnen weten. Maar ja, wie let er nu op een konijn dat tergend langzaam één keutel draait, vervolgens minutenlang obstipeert en daarna snel vijf dampende keutels uitpruttelt. Ja, vissen, vogels en dieren hebben een zintuig waar menig Chinees jaloers op is!
Dat die Arjen Robben zo lang aan zijn schoenveters zat te prutsen vond ik ook erg merkwaardig. Misschien had er iemand stiekem vijf knopen ingelegd. Tja, er gebeuren soms vreemde dingen op zo'n voetbalveld.
Die voetbalwedstrijden kun je volgens mij gemakkelijk manipuleren. Ik zou een schaars geklede Yolanthe Sneijder-Cabau achter het doel van de tegenstander laten cheerleaderen zodat de doelman de hele wedstrijd met zijn rug naar het veld staat gekeerd. Het is zomaar een ideetje. René van der Gijp, Johan Derksen, Jan Boskamp en de rest aan tafel van Vi Oranje hadden het mooi mis. Van Gaal liet ze een poepje ruiken. Ik denk dat Nederland wereldkampioen word. Willem-Alexander en Maxima mogen weer een vreugdedansje maken.

Op de televisie hoorde ik ook nog iemand zeggen "en dan varen ze straks weer in een bootje door de Amsterdamse grachten - het is altijd weer hetzelfde tafereel". Inderdaad, ze zouden iets anders moeten verzinnen. Maar wat? Met z'n allen in een luchtballon of hangend aan een elastieken bungeejump kabel onderaan een helikopter. En dat ze dan sprongetjes door de stad maken. En als ze dan de grond raken, dat het publiek ze dan even kan aanraken alvorens ze weer verder hoppen. Misschien een beetje gevaarlijk? En misschien vallen er wel gewonden.

Maar ja, voetbal is niet geheel zonder risico. Ik heb trouwens een hekel aan de meeste verslaggevers die vaak lullen als een kip zonder kop. Zij zitten ergens veilig, hoog en droog in een hokje en kletsen de wedstrijd aan elkaar; dat ie dat nou niet ziet; er stonden er twee helemaal vrij voor goal; het is ook pas zijn derde interland; ja, zijn vrouw is in verwachting van de vijfde; gisteravond zeker een verjaardagsfeestje gehad...

Het regende gisteren af en toe pijpenstelen, de spelers zagen soms geen hand voor ogen en dan heeft zo'n verslaggever het over een welkome verfrissing - terwijl het in Brazilië winter is en de thermometer maar nauwelijks de twintig graden haalt. Ga zelf eens op het veld staan, denk ik dan.

Ik heb als jonge knul gevoetbald terwijl de regen met bakken naar beneden viel. Schop dan maar eens met slippende doppen onder je schoenen zo'n natte loodzware lederen bal de goal in. Voor open doel staan, en er dan toch naast schieten omdat je verblind bent door het water dat van je kop afdruipt. En dat je dan door een menigte voetballiefhebbers (met paraplu) langs de lijn wordt uitgejouwd en uitgescholden voor blinde vink en nog veel erger.

Twee keer in de week kregen wij 's avonds theorieles. "Ja, zo moet je een man dekken", zei dan de aan een dikke sigaar lurkende bollende trainer terwijl hij met een lange stok een stel zwarte magneetjes op een bord verschoof. Ja, dat zal allemaal wel, maar ga zelf maar eens midden in de winter in je korte broekje op een keiharde bevroren en soms besneeuwde grasmat voetballen. Als je struikelde had je een gat in je knie. En dan heb ik het niet eens over alle blauwe plekken.

Nee, geef mij maar tafelvoetbal!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten