Translate

vrijdag 28 november 2014

Doe mij een rattepatatje met veel mayonaise

Steeds meer bruine en zwarte ratten in Nederland! Vorig jaar las ik de onheilspellende berichten, dat Russische wolven via Duitsland naar Nederland oprukken en dan nu: de ratten! In de bossen zie je al tal van Roodkapjes en binnenkort wandelt dus ook weer de Rattenvanger van Hamelen fluitend door onze straten.

Rukken de ratten op vanuit het zuiden? Komen ze uit Antwerpen, waar ze nog niet zo lang geleden de Leien hebben heraangelegd? Honderdduizenden ratten - die vreedzaam in de ruien (ondergrondse grachten) van de stad leefden - werden toen wreed verstoord.
En als ze eenmaal de fastfood-mensenwereld boven hun hoofd hebben ontdekt, gaan ze nooit meer terug naar het riool.

Wat doet je vader? Hij vangt ratten! Oh..., is hij rattenvanger? Nee, dat heet nu: ongediertebestrijder. En hij mag geen gif meer gebruiken - want dat is dieronvriendelijk. Dat is heel zielig! Hij zet nu overal klemmen.

Wij vinden het vieze beesten, maar de Vlamingen lusten er wel pap van. En in veel restaurants staat er heel subtiel "waterkonijn" op de menukaart.

Tegenwoordig eten wij gebakken sprinkhanen, gestoofde meelwormen, gefrituurde kakkerlakken en nog veel meer enge insecten. Dus, in een tijd van crisis: laat die ratten maar komen. Als die Belgen het kunnen, dan kunnen wij dat ook, denk ik bij mijzelf.

Laat ik een receptje maken: Fruitig gebakken rattenniertjes

Twee versnipperde lente uitjes, stukje gehakte verse prei, een Spaanse peper en wat geraspte frisse peen (wat een raar woord is dat eigenlijk) samen met een dozijn rattenniertjes in een pannetje met Mediterrane olijfolie een kleine tien minuutjes zachtjes laten pruttelen. Tenslotte voeg je daar een versneden bolletje gember aan toe. Een paar keer doorroeren. En klaar is Kees. Hmm..., heerlijk.
Serveren met een glaasje ijs en ijskoude witte IJslandse wijn.

'Fruitig gebakken rattenniertjes. Klinkt goed, hè,' mompel ik in mijzelf. Misschien ga ik wel een kookprogramma beginnen - volgende week eens John de Mol bellen.

Ja, binnenkort bestel je bij de snackbar een portie ratte(n)patatjes met mayonaise. Hmm..., heerlijk! Misschien komt McDonald's wel met een ratburger. Hmm..., klinkt ook lekker.

Marianne Thieme van de Partij van de Dieren zal er wel weer tegen zijn. En ze heeft ook wel een beetje gelijk. Want ben je een lief konijntje dan zeggen de mensen; oh wat zielig. Maar ben je een lelijke vieze rat dan... Ja, ik heb het er ook erg moeilijk mee.

Maar wat moet je in een tijd van voedselbanken? Mamma, wat zit er deze week in het pretpakket? Alweer rattenbonbons! In de hongerwinter van 1944 aten we ook tulpenbollen, honden en katten... Ja, zelfs het - oh zo vrolijk fluitende - kanariepietje was de pineut.

Het is natuurlijk triest voor al die kinderen die van tamme ratten houden en thuis zo'n lief beestje (de zogenaamde knuffelrat) in een kooitje hebben opgesloten. Maar ja, we kunnen ze moeilijk massaal adopteren. En dat dan alle jonge meisjes - net zoals de Berlijnse punker Ratten Jenny uit de jaren '80 - met een rat op hun schouder rondlopen.

Die invasie van wolven en ratten is natuurlijk ontzettend goed voor onze arbeidsmarkt. Mijn broer denkt er al over na om een Michelin rattenrestaurant te beginnen; mijn zus werkt parttime op een naaiatelier waar ze rode kapjes maken; en zelfs mijn moeder van tachtig neemt nu blokfluitles.

Och, tegenwoordig eten we een varkenslapje dat bij nader inzien paardenvlees blijkt te zijn. Dus wie weet, is al ons vlees al jaren vermengd met rattenvlees.

In de Nederlandse taal wemelt het trouwens van het woord "rat". En binnenkort komt er wellicht een nieuw werkwoord bij, namelijk: ratten. Ja..., de Dikke Van Dale wordt steeds dikker! Ratten..., ik rat, jij rat, hij rattet..., wij hebben geratteted.
Onze taal was er dus allang op voorbereid. Wat dacht je van; het is hier een ratjetoe; hij zat flink in zijn rats; als ratten in de val zitten; hij is een kale rat; beter één rat in de hand dan tien in het aanrechtkastje; van de ratten besnuffeld zijn en nog veel meer rattigheid. Van Ciske de Rat is zelfs een film gemaakt!

Ik lees overigens ergens dat Obama met Thanksgiving één kalkoen - met de naam Cheese - gratie verleent. Nou, misschien dat Mark Rutte binnenkort 2014 uitroept tot: het jaar van de rat. Het zou zo maar kunnen. En dat dankzij de rat de Nederlandse economie er weer helemaal bovenop komt!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten