Het was al na middernacht en ik zat - zoals gewoonlijk voor het slapen gaan - voor het geopende slaapkamerraam te schrijven. Ondertussen keek ik op mijn smartphone naar oude afleveringen van Jiskefet (in het bejaardentehuis). Nou dat was weer lachen geblazen.
Buiten was het stil op straat. Er was nergens iemand te bekennen - zelfs geen verdwaalde hond of een miauwende kat. Mijn thermometer gaf 33 graden aan. Zucht... puf. Ventilatortje op de vensterbank. Tja, het was een beetje afzien.
Een paar weken geleden vloog er een jonge zwaluw door een openstaande balkondeur naar binnen. Hij was duidelijk gedesoriënteerd. Het beestje ging vlak onder het plafond op een bos kunstbloemen zitten en scheet vervolgens een halve boekenplank onder. Af en toe maakte het vogeltje een rondje door de kamer en daarna begon ie weer vrolijk op de boeken te reutelen. Pas na een paar uurtjes vloog hij het raam uit.
Jaren geleden kwam mijn zwarte poes Ollie op een avond de zoldertrap afgerend en triomfantelijk miauwend dumpte het beest een soort zwarte tennisbal voor mijn voeten. Bedenkelijk keek ik er naar, bedankte haar met een blikje schelvislever en gooide vervolgens het ding in een plastic prullenbak. De volgende avond hoorde ik geritsel. Ik haalde het deksel van de prullenbak en tot mijn verbazing zag ik een jonge vleermuis die uit de plastic bak probeerde te kruipen. Omdat ze drager van rabiës kunnen zijn, nam ik de volle bak mee naar de zolder en opende een raam.
Het beestje rekte en strekte zich, controleerde zijn vleugels (die door de klauwen van mijn kat een paar flinke gaten hadden) en leek zichzelf op te blazen tot een reuze vleermuis. Daarna krabbelde hij uit de bak, draaide eerst schriel piepend een paar keer in het rond om zijn sonar te testen en even later fladderde hij vrolijk de wijde wereld in.
Net voordat ik dit verhaaltje online wilde posten, liep er een man op leeftijd mijn huisje voorbij. Nieuwsgierig keek hij naar binnen. 'Zit je weer te schrijven?' vroeg hij. Ik kende hem van het strand. Een pensionado uit Noorwegen die er nog goed uitzag en dat wilde hij de dames nog graag laten zien. Hij had een sportschool gehad en begeleidde nu als personal coach af en toe rijke jonge meisjes. 'Blijven schrijven dat houd je jong!' zei hij en met een brede glimlach wandelde hij verder.
---------------------------------------------------------------
Tja, wat ik als pensionado in Altea (Spanje) toch allemaal meemaak.
Ik verveel me geen enkele dag.
Bekijk op Spreadshirt.nl mijn talloze afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, mode, kunst, vissen en natuurlijk de zwaan van Altea: op T-shirts; sweaters; hoodies; mokken; knuffeldieren; tassen; stickers etc.