Restaurante Casa del Mar - Altea 027

De storm 'Gloria' is uitgeraaasd. Het strand is een grote puinhoop, dus ik besluit op de boulevard een kopje koffie te gaan drinken bij restaurant Casa del Mar. Het is nog vroeg en op het terras zitten twee vintage girls met grote strohoeden in het ochtendzonnetje (ik schat ze een jaar of dertig).
Casa del Mar is tevens een hostel, de dames komen zo te zien net uit bed en genieten van een heerlijk ontbijtje.
Op hun t-shirts prijkt een afbeelding van hun beiden met daaroverheen teksten als: New York, London, Paris...
We raken aan de praat en ze vragen of ik ook wat wil eten.
'Nee, antwoord ik, ik heb thuis al ontbeten, bovendien heb ik - in de twee jaar dat ik hier nu woon - de kaart al zeker tien keer leeggegeten, vooral de visgerechten vind ik heerlijk.
Dit is overigens een van de weinige restaurants waar je echt Spaans kan eten.'

Terwijl de dames hun vruchtensapjes naar binnen slurpen, zegt een van hen beamend: 'we hebben hier gisteravond gefrituurde babyinktvis gegeten en het was behalve heel lekker ook helemaal niet zo duur.'

'Jullie zien er trouwens erg mooi uit, vervolg ik, jullie lijken zo uit een of ander vintage magazine te zijn gestapt. En die tatoeages vind ik ook prachtig - vooral die kleurige bloemen!'

'Dank je,' zeggen ze bijna tegelijkertijd. Wij werken inderdaad voor een aantal vintage magazines en reizen de wereld rond opzoek naar nieuwe trends, ideetjes... en daar maken we foto's en filmpjes van, en schrijven er artikelen over. Misschien dat we hier in dit pittoreske dorpje een show gaan organiseren?'

Omdat ze zich niet voorstellen noem ik de ene 'Dikkie' en de andere 'Dunnie'.

'Waarom noem jij mij Dikkie?' vraagt de gevulde dame een beetje knorrig.
'Nou, ik hou van dik en van dun... je wilt toch zeker niet dat ik jou 'Bollie' noem?'
'Nee..., nee, jij mag mij Dikkie noemen - vind ik eigenlijk toch wel een leuke naam.'

'En wat doe jij voor de kost?' vraagt Dunnie met piepende stembanden.
'Oh..., ik schrijf over wat ik hier in Altea allemaal beleef - verhaaltjes met een glimlach.'
'Kletsverhaaltjes?' zegt Dikkie.

Lachend nemen we afscheid.
Leuke meiden, mompel ik in mijzelf.

Tja, wat ik als pensionado in Altea (Spanje) toch allemaal meemaak.
Ik verveel me geen dag.

Bekijk talloze t-shirts van Jozef Bloks met afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, mode, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea op Spreadshirt.nl

Café Ópera in Altea 026

Samen met een pronte vrouw met blond opgestoken haar (ik noem haar Suikerspin) wandel ik over de boulevard van Altea richting de haven. Volgens een goede vriend van mij is daar ergens een café waar je fantastisch kunt eten: het heet "Café Ópera".
Als we er aankomen, zie ik mensen hun fiets voor de ingang stallen - het hele terras zit vol.
We moeten wachten!
Ondanks dat het slechts 14 graden is, is de zon brandend... heerlijk - en dat in januari!.
Ondertussen spitten we de menukaart door. Het is een prachtig verzorgde kaart met tientallen gerechten, salades, belegde broodjes, lekkere taartjes en nog veel meer. En allemaal hebben ze een naam van een muziekstuk, een componist... De eigenaar zal wel een groot muziekliefhebber zijn, mompel ik in mijzelf.
Suikerspin begint overdreven te watertanden, maar gelukkig heeft ze een zakdoekje bij de hand. We reserveren een tafeltje en nog geen kwartier later schuiven we aan. Om ons heen zien we mensen van allerlei lekkers genieten - het ziet er fantastisch uit - het lijken wel schilderijtjes (zo mooi opgemaakt). We besluiten niet uitgebreid te eten - misschien een volgende keer. Ik bestel lasagna en Suikerspin neemt eend.
Nou, mijn vriend had niet overdreven: hier kun je dus écht lekker eten. Ik omschrijf het als een Franse keuken, de bediening is zeer vriendelijk, de prijs valt reuze mee en alles lijkt met heel veel liefde te zijn klaargemaakt.

Als we weggaan laat Suikerspin een boertje.
En ik zeg: 'hé, gedraag je een beetje!'
'Nee hoor, dat heb ik in Japan geleerd en dat betekent dat je het héééééél lekker vond.'

Tja, wat ik als pensionado in Altea (Spanje) toch allemaal meemaak.
Ik verveel me geen dag.

Bekijk talloze t-shirts van Jozef Bloks met afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea op Spreadshirt.nl

Recept: pikante kip met rijst 025

Met een uitklaptafeltje, twee opvouwbare stoeltjes, een grote pan én een klein pannetje, borden en bestek (dit alles in een boodschappenkarretje) begeef ik mij fluitend naar het strand.
Het is bijna twee uur 's middags, de lucht is helder en er schijnt een parmantig zonnetje.
Twintig graden en dat in januari - mooi zo, mompel ik in mijzelf.
Ik heb een rendez vous met een charmante dame die ik uitgenodigd heb voor een tafeltje voor twee.
Als ik bij de afgesproken plaats (bij de drie bolle palmbomen) aankom, staat ze al popelend te wachten.
We begroeten elkaar hartelijk, ik klap het tafeltje en de stoeltjes uit en zij helpt met de tafel dekken.
'Oh..., dat ruikt lekker,' zegt ze bijna watertandend als ze stiekum het deksel van de pan optilt.
'Ho, ho, ik houd niet van pottenkijkers hé,' brom ik met een glimlach van oor tot oor.
En vervolgens zeg ik: 'we eten "pikante kip met rijst".'
Ik schep op en... we smikkelen en smullen.
'Heerlijk,' zegt ze bijna kreunend.
'Wil je mij het geheime recept verklappen?,' vraagt ze zoetsappig.
'Nou, vooruit dan,' antwoord ik met mijn mond vol.

Het geheime recept van "de pikante kip met rijst".

Benodigheden: twee kippenbillen, een grote tomaat, een middelgrote rode paprika, circa tien middelgrote champions, de helft van een grote rode ui, zes grote knoflookteentjes, een paar laurierblaadjes, een handjevol jeneverbessen, vijf gemberblokjes uit een potje, een eetlepel Sambal Oelek en rijst naar eigen keuze.

- De kippenbillen laat je met wat boter ongeveer een uur zachtjes in een grote braadpan pruttelen. De bouillon (die je van de kip trekt) giet je daarna in een
pannetje, want anders krijg je soepkip.
- Vervolgens doe je de gesneden tomaat, de paprika, de champions, de ui en de knoflook in de pan bovenop de kip en voeg je de laurierblaadjes, de jeneverbessen, de
gember en de sambal toe (de groenten niet al te klein snijden).
- Zet de pan een uurtje op een laag vuurtje totdat het vlees bijna van het bot afvalt (als je wilt, kun je de kip en de groenten af en toe draaien, dan
worden de groenten sneller gaar).

Serveren:

Leg de kip op een bord, voeg de gekookte rijst toe en daarover doe je dan de groenten.
Je kunt de bouillon eventueel gebruiken als saus.

'Nou, dat ga ik thuis zeker een keer uitproberen,' zegt de charmante dame.
'Heerlijk, heerlijk,' kreunt ze alsmaar, terwijl ze haar lippen aflikt.
'En dat fruitig wijntje dat jij hebt meegebracht, smaakt ook heerlijk,' zeg ik.


Tja, wat ik als pensionado op het strand van Altea (Spanje) toch allemaal meemaak.
Ik verveel me geen dag.

Bekijk talloze t-shirts van Jozef Bloks met afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea op Spreadshirt.nl

Pamper Island in Spain? 024

Ik werd vanmorgen al heel vroeg wakker en ik besloot om te gaan strandjutten. Het was nog een beetje schemerig en plotseling struikelde ik over een paar grote, natte dozen met daarin pampers. Ja, je leest het goed: netjes in plastic verpakte pampers.

Het deed mij meteen denken aan het blogverhaaltje "Pamper Island" dat ik in 2012 heb geschreven over een oudere dame die een eiland in de Stille Zuidzee had gekocht en er een bijzonder project was gestart met de naam "Lekker-Luier-Land".

Oudjes mogen zich daar weer als baby's gedragen. Slechts gehuld in pampers - in lieve babykleurtjes - genieten ze er van de zon. Ze spelen met een schepje en een emmertje op het strand of in de zandbak.
En samen met een gezellige juffrouw huppelen ze blijgezind - terwijl ze kinderliedjes zingen - hand in hand over het eiland. "Het paradijs voor bejaarden", zo adverteerde de eigenaresse.

"Ik word hier letterlijk in de watten gelegd, iedere dag worden mijn billetjes met zachte, fris geurende zeep gewassen en lekker ingepoederd... heerlijk", zo vertelde een rimpelige oude man.
In de volksmond heeft het eiland natuurlijk al een bijnaam namelijk "Het Poepeiland".

Het schijnt dat steeds meer ouderen aan de luier gaan en nu al meer pampers verbruiken dan baby's. Het Pampereiland werd een groot succes en de eigenaresse heeft ondertussen al meerdere eilanden gekocht.

Na het publiceren van dat verhaal kreeg ik veel reacties en ik ontdekte dat er heel veel pamperclubs bestaan die pamperfeestjes organiseren waar jong en oud - gehuld in pampers in allerlei geuren en kleuren - vrolijk feestvieren. En... ze houden ook allerlei themafeesten en wedstrijden.

Maar goed... terwijl ik uit nieuwsgierigheid weer een doos open, vraag ik mijzelf af of die dame hier voor de kust van Spanje ook een eiland heeft gekocht en dat die pampers tijdens een storm in zee zijn gewaaid, en hier in Altea zijn aangespoeld.
Het zou zo maar kunnen.

Op weg naar huis zie ik een man met een witte poedel wandelen met... jawel hoor: een pamper om haar reet.

Tja, wat ik als pensionado op het strand van Altea (Spanje) toch allemaal meemaak.
Ik verveel me geen dag.

Bekijk talloze t-shirts van Jozef Bloks met afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea op Spreadshirt.nl