Brand New Day steelt mijn (bos)boefjes 038

Brand New Day is een Nederlandse pensioen- en beleggingsbank gevestigd in Amsterdam.

In een van hun tv reclames hoorde ik een man vrolijk kletsen over bitcoin boefjes en kryptoncowboys.  

Toeval of heeft BND de bosboefjes uit mijn verhaal 'Mijn vriend brak zijn penis (uit 2014)' gestolen? Voor alle duidelijkheid: in dat verhaal gaat het hondje van een vriendin (speurneus Beppie) in het bos achter bosboeven en verdwaalde potloodventers aan.

Zal ik ze voor de rechter slepen? 

De tv commercial was vlak voor Flikken Maastricht, een politieserie met daarin grote boef Tygo Gernandt en... nog veel meer andere boefjes en cowboys.

En in deze aflevering zag ik ook Brûni Heinke in een verzorgingstehuis; ze bleek een pooier uit haar verleden met een aardappelschilmesje te hebben vermoord.

Aan Brûni heb ik een hele leuke herinnering: samen met een vriend bezocht ik in 1980 het Stedelijk Museum in Amsterdam... 

Een paar dagen daarvoor had ik in een radioprogramma een goede versiertruc gehoord: als je een wildvreemd persoon aanspreekt met: hé, hoe gaat het met jou en... zullen we een kopje koffie gaan drinken? Dan schijnt dat te werken! 

Er stond een knetterknappe - maar voor ons totaal onbekende - jongedame naar een immens groot erotisch schilderij te kijken. Ik zei tegen mijn vriend: 'Eens kijken hoe ze reageert.' 

Ik stapte op haar af en even later zaten wij met een grote punt appelgebak gezellig in het museumrestaurant te keuvelen. Zij vertelde dat ze actrice was en o.a. in de Nederlandse film Blue Movie had gespeeld. En wij zeiden dat wij een act hadden met Bengaalse witte tijgers waarmee wij over heel de wereld optraden, waaronder ook in Las Vegas. Toen wij na een uurtje afscheid namen, mompelde mijn vriend: 'Leuke knappe dame, maar wat een kletsmadam.'

Een week later zat ik 'avonds tv te kijken en plotseling kwam Brûni in beeld. 'Verdomd, zei mijn vriend, ze is écht actrice en ze lulde helemaal niet uit haar nek.'

'Maar wij wel,' zei ik grinnikend. 

---------------------------------------------------------------

MIJN VRIEND BRAK ZIJN PENIS - LEZEN - Klik hier

Tja, wat ik als pensionado in Altea (Spanje) toch allemaal meemaak.

Ik verveel me geen dag.

Bekijk op Spreadshirt.nl mijn talloze afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, mode, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea; op T-shirts, sweaters, hoodies, mokken, knuffeldieren, tassen, stickers etc. 

Mijn vriend brak zijn penis en nog veel meer... 037

Otto Schimmelpenninck van der Oije (bassist van de Nederlandse heavy metal groep Delain) werd tijdens een optreden in het Britse Birmingham van achteren door een confetti kanon in zijn edele delen geschoten. ('Tja, met zo'n achternaam moet je altijd voorzichtig zijn,' mompel ik in mijzelf.) Maar goed..., ondanks de hevige pijn speelde en gruntte hij toch de show uit. "Na het optreden bleek zijn scrotum echter te zijn opgezwollen tot het formaat van een flinke grapefruit. Zijn linker testikel en een aantal (slag)aders waren gescheurd" las ik ergens. Ik dacht: hé, ik ken die vent, da's een oude vriend. En..., hij is weer bevriend met mijn vriend de voetballer - die een tijd geleden zijn anus scheurde. Ook toevallig! Ja, een ongeluk zit soms in een klein gaatje.   

Laatst ontmoette ik in de wachtkamer bij de dokter een vriendin die bij een val van de trap haar oor was kwijtgeraakt (eraf gescheurd). Gelukkig kon een handige chirurg het repareren. "Ja..., zei ze - lachend als een boerin met kiespijn - hij heeft mij mooi een oor aangenaaid".  

 

Een goede vriend van mij brak eens tijdens een wilde rit zijn penis. En die konden ze natuurlijk niet spalken of in het gips zetten! IJverige verpleegsters deden nog wat ze konden, maar helaas. En twee weken lang Viagra slikken, was ook geen optie. 

 

Jaren geleden verloor een andere vriend een vinger toen hij uit een legertruck sprong (hij bleef met zijn trouwring ergens achter hangen). Zijn collega (ook een vriend van mij) stak de vinger direct in zijn mond, en in het ziekenhuis naaide een handige chirurg (ja, die van dat oortje) de vinger weer (handig) aan zijn hand.  

 

En oh ja..., onlangs maakte een vriendin van mij - samen met haar vriendin én haar hondje "speurneus Beppie" - een ferme boswandeling. Beppie snuffelde (als een echte Sherlock Holmes) tussen de verkreukte eikenbladeren opzoek naar het spoor van een bosboef of misschien wel van een - de weg kwijtgeraakte - potloodventer, terwijl de dames vrolijk met hun chique laarsjes door het modderige en vaak glibberige bospad baggerden. Waarbij ze uiteraard een opgewekt liedje van Jasperina de Jong zongen: Wij zijn dol op de bossen, daar kunnen we hossen, daar kunnen we klossen..., van je pingel-e-pingel-e-pingel-e-pingel-e-boem! Toen slipte ze plotseling weg, haar voet bleef steken in een greppel, ze hoorde iets kraken, ze gaf een schriel gilletje... En uit was de pret! Ja, gezond zo'n boswandeling, dacht ik bij mijzelf.  

 

Wat heb ik toch veel vrienden! In dit verhaal tel ik er nú al een stuk of zeven! En geen Facebook vrienden, hè! Maar..., échte vrienden! 

 

Maar..., laat ik niet afdwalen! De vriendin van mijn vriendin - met dat krakende been - belde mij. Mijn gsm pruttelde in de broek. "Help, help, ze is gevallen. Ze heeft haar enkel verstuikt en kan niet meer voor of achteruit! Of ik haar (diep in het bos, zo'n vijf kilometer van de bewoonde wereld) wilde komen ophalen?". Het bospad slingerde pal naast een riviertje. Daar kon geen ambulance komen! Eerst dacht ik nog om haar met een klein vouwfietsje al fietsend met één been door het bos te loodsen, maar dat was bij nader inzien een idioot plan. Hoe haal je het in je hersens, ik zou misschien zelf een been kunnen breken. Toen dacht ik aan een paard! 'Ja, goed plan,' mompelde ik in mijzelf. Ik had dat wel eens in een Western gezien. Mijn vriendin in amazonezit (half hangend over de rug van het paard) of anders - liggend op een oude regenjas tussen twee boomtakken - over de grond achter de kont van het paard slepen. Dat moest lukken, zo dacht ik.  

 

Nou, met dat paard werd het één doffe ellende. Dat beest slipte regelmatig over het modderige bospad en schoof soms bijna het riviertje in. En slechts voor een paar pepernoten ging het weer een stukje vooruit. Nee, dat werd niks! Toen viel de vriendin van mijn vriendin - tot overmaat van ramp - ook nog op haar zere voet. Ze kermde als een aangeschoten konijn. Of leek het meer op het geluid van een gillende keukenmeid? Ik weet het niet meer. Het ging in ieder geval door merg en been. Tijdens dit incident gleed overigens die vriendin (samen met Beppie) wél in het riviertje. Zij kon zich gelukkig nog net aan een boomstam vastgrijpen, maar Beppie (die niet kan zwemmen) moest ik aan haar halsband uit het water hijsen. En omdat ik haar bij die reddingsactie bijna had gekeeld, ging ze pontificaal voor mijn voeten zitten schijten. Ze heeft mij daarna drie weken niet meer aangekeken. Ja, stank voor dank!  

 

Maar goed, met dat paard (het was overigens een hele oude schimmel) ging het écht niet! Toen heb ik toch maar de traumahelikopter gebeld. Maar die kon natuurlijk niet tussen al die bomen landen. We dachten er nog over om mijn vriendin met een brancard op te laten takelen, maar er stond helaas teveel wind. Gelukkig was er ongeveer een kilometer verderop een golfbaan, dus sleepten wij haar daar naartoe. Nou, daar keken ze vreemd op!  

Door de rotatie van de wieken ontstond er een wervelwind. De ballen vlogen alle kanten op en hier en daar hoorde ik verbaasde golfers kuchend roepen: hé..., nee maar, jongens..., kijk nou eens..., hole in one, hole in one! Joepie! Da's mij nog nooit gelukt!  

 

Uiteindelijk werd ze door de vriendelijke piloot (ook een vriend van mij) in de helikopter gehesen en naar een ziekenhuis vervoerd. Daar constateerden ze een dubbele kuitbreuk en niet veel later werd ze door dokter Jan de Hakker (een kennis van mij) vlijtig geopereerd. Neuriënd ging de beste man aan het werk. "Zuster, geef mij eens een metalen plaatje en dat doosje met schroeven". Ik hoorde een reutelende boormachine. En na afloop zei hij grinnikend tegen mijn vriendin (die middels een ruggenprik half verdoofd was): 'Zo, nu nog een flinke klats gips er overheen en hopla, popla..., ik zie u over veertien dagen terug, komt helemaal goed.' En weg was hij. Ja...,druk, druk, druk.  

 

De moraal van dit verhaal: Wie veel vrienden heeft, beleeft veel avonturen! 

-----------------------------------------------------

Bekijk op Spreadshirt.nl mijn talloze afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, mode, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea; op T-shirts, sweaters, hoodies, mokken, knuffeldieren, tassen, stickers etc. 

Poep en seks en... grote witte kiezelstenen 036

Het einde van het jaar nadert. Het kiezelstrand en een groot deel van de boulevard staan in de stijgers. Ja, binnenkort wordt het een zandstrand. Hier en daar hebben ze hele grote witte kiezelstenen neergelegd. Misschien moeten deze keien een aandenken aan de binnenkort verdwenen kiezels voorstellen? 

Ik ga op een van de Hunebed keien zitten en mompel; of zijn ze als bankjes bedoeld? Maar... het zit niet echt lekker.  

In mijn hoofd maak ik een analyse van de leescijfers van mijn blogverhaaltjes. Het valt op dat de columns waar poep of seks in voorkomen het beste scoren. 

Het zonnetje schijnt, het is 25 graden. Er komt een mooie vrouw - slechts gehuld in een donkerbruine string - naast mij zitten.

Met een brede glimlach van oor tot oor kirt ze: 'Dat klopt, boeken of films met veel poep en seks verkopen het best. Vannacht keek ik nog naar een aantal oude afleveringen van de komedieserie Toren C en ik zag alleen maar half blote vrouwen die - op handen en voeten - smerige lichtbruine diarree spoten - hi, hi, ho, ho...' 

Ik trek een vies gezicht en zeg: 'Dance with me!'

---------------------------------------------------------------

Tja, wat ik als pensionado in Altea (Spanje) toch allemaal meemaak.

Ik verveel me geen dag.

Bekijk op Spreadshirt.nl mijn talloze afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, mode, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea; op T-shirts, sweaters, hoodies, mokken, knuffeldieren, tassen, stickers etc.