Translate

zondag 31 maart 2013

Jan Klaassen op zaterdagavond

Paul de Leeuw stopt met zijn zaterdagavondshows. De mensen zijn toe aan iets nieuws, leest Rob in het AD. "Nederland 1 heeft iemand anders nodig. Je ziet het aan de kijkcijfers."

Met een glimlach - van oor tot oor - huppelt hij met een mandje vol met gekleurde eieren aan zijn arm, door het huis. Rob ziet zijn kans schoon. Ja, hier heeft hij lang op gewacht. Komt nu eindelijk zijn droom uit?

De bejaarden zijn binnenkort de baas, en daar moet hij op inspringen. En óók op de jeugd, die nu - omringd door allerlei elektronische gadgets - de hele dag voor hun pc hangen. "Pang..., knal..., boem", hoort hij regelmatig als zijn kleinkinderen op bezoek zijn.

'De mensen worden alsmaar ouder, maar niet gekker,' mompelt hij in zichzelf. Het zijn moderne oudjes. Ouderen van deze tijd!
Ondertussen verstopt hij - vrolijk fluitend - de paaseieren. Een paar rode tussen de sanseveria's, een paar blauwe in de boekenkast en de rest legt hij zo her en der verspreid in de kamer.

"Het Schaep in Mokum" en "Moeder, ik wil bij de Revue", zijn natuurlijk wel lekkere nostalgische programma's, maar die tijd is écht voorbij. Ja, hij gaat een zaterdagavondshow maken met gamende ouderen. Met een heleboel geknetter, gespetter en veel "pang..., knal..., boem".
En..., met veel housemuziek en bejaarden die iedere aflevering hun eigen Gangnam Style versies presenteren.

Het programma moet driedimensionaal worden uitgezonden, en hij gaat zelf - als een soort van virtuele Jan Klaassen - luid trompetterend de boel dirigeren. En Mascha Feoktistova moet zijn make-up doen. Ook gaat hij Ali B erbij betrekken, en iedere zaterdag moeten er nieuwe ex-criminele rappers van zich laten horen.

En er moet ook veel bejaardenporno getoond worden! Met veel rammelende piercings!
Ja, hij gaat op zaterdagavond Nederland laten zien dat de oudjes van nu, ook nog in andere topsporten goed zijn!

Hij ziet het al helemaal voor zich. Met zijn trompet in de hand gaat hij op zoek naar zijn smartphone. Oef..., hij trapt op een ei, glijdt uit..., en valt pardoes met zijn hoofd in het aquarium. Blub..., blub! Wilde slierten haar hangen voor zijn gezicht..., hij spuugt zelfs een goudvis uit.

Maar het kan hem allemaal niet schelen. Want hij heeft er zin in! Laat die Paul de Leeuw met zijn voorstelling "Poephoofd" maar lekker het theater ingaan. Even later tikt hij wild enthousiast het nummer van de VARA in en roept: 'En nu komt Rob er aan..., ta-ra-ta-ta-ta..., toet..., toeeet...'

woensdag 27 maart 2013

Reclame op je blog

Terwijl ik op internet het nieuws afstruin, drink ik op mijn gemak een lekker bakkie koffie - zonder suiker of melk. Dat doe ik iedere ochtend alvorens ik begin te schrijven. Om wakker te worden. Zonder koffie ben ik immers geen mens!

'Hm..., heerlijk, dat smaakt goed,' mompel ik in mijzelf. Het is koffie van Douwe Egberts - van die Senseo Pads..., gekocht bij AH. Vroeger dronk ik filterkoffie, maar dit is echt veel lekkerder!

De ballpoint waar ik mijn aantekeningen mee maak, heb ik trouwens ook bij AH gekocht. Hij schrijft lekker soepel, maar..., daarover later meer.

Ja, reclame maken op je blog is helemaal in en..., "goed voor de leescijfers" lees ik ergens.

"Wat moeten wij hier allemaal mee?", hoor ik mijn trouwe lezers murmelen.
"Wij willen een verhaaltje waar wij van gaan glimlachen!"

Nou, op Cyprus lopen nu een heleboel huilende en ook briesende mensen rond, daar valt dus niets komisch over te schrijven.

En..., minister Schultz gaat de A27 verbreden. Dat is ook niet komisch. Nee, dat is heel erg voor de vogels en de dieren in het bos van Amelisweerd. Die kunnen binnenkort hun verhaal dus ook niet meer in de Fabeltjeskrant vertellen.

Ja..., niet alleen de Gay Krant is failliet.
En dat terwijl ze nu in heel Amerika het homohuwelijk er door willen krijgen. Ik vrees dat er nog een heleboel andere kranten en magazines op de fles zullen gaan. Wat dacht je bijvoorbeeld van "De Linda". Ja..., die moet ook goed oppassen!

Zo! Nu heb ik een weliswaar kort verhaaltje geschreven, maar wel reclame gemaakt voor; koffie; ballpoints; Cyprus; minister Schultz; de A27; Amelisweerd; de ex-Fabeltjeskrant; de ex-Gay Krant en..., de Linda.

Ik heb vandaag mijn best gedaan!

zondag 24 maart 2013

Yesterday

Een ijzige wind giert om het huis. Rob wordt wakker met een liedje in zijn hoofd: "Yesterday" van de Beatles. Het zal hem waarschijnlijk de hele dag blijven achtervolgen. Hij heeft dat wel vaker.

'Nou ja, beter een liedje in mijn hoofd dan enge stemmetjes,' mompelt hij in zichzelf. Stemmetjes die je vertellen wat je moet doen, of die als een soort van tweede of zelfs derde persoon tegen je praten. Gelukkig heeft hij daar nog nooit last van gehad.

Laatst stond hij ergens in een etalage te kijken - naar een mooie blouse die gedecoreerd was met vrolijk gekleurde Oosterse vogels.

Plotseling kwam er een enorme grote man - wild gebarend en vloekend - op hem toegelopen. Voorzichtig deed Rob een stapje opzij. Maar de man bleek het helemaal niet tegen hem te hebben. Nee..., opgewonden praatte hij tegen een imaginaire vriendin die hem verlaten had.

"Yesterday, all my troubles seemed so far away..." klinkt het in Rob's hoofd. Hij begint het zelfs te neuriën. 'Wel een prachtig nummer,' zegt hij tegen zijn poes.
Het lijkt of zij het refrein mee snort. Rob glimlacht.

Plotsklaps hoort hij een harde knal. Verschrikt kijkt hij naar het raam, waar blijkbaar een buizerd met gespreide vleugels tegenaan is gevlogen. Een vochtige afdruk is nog op het glas te zien en kleine bruine donzige veertjes dwarrelen als sneeuwvlokjes in het rond. Een beetje verdoofd zit de vogel ineengekrompen op de binnenplaats en kijkt Rob sullig aan.

'Tja..., eigenlijk is het mijn schuld, zegt hij tegen de roofvogel. Ik strooi voer voor de vinken, de sijsjes en al die andere vogeltjes - die daar gretig op afkomen. En..., jij hebt honger - jij lust ook wel een dik-gevoerd pimpelmeesje.'

De buizerd krabbelt even later op en kiest met een schelle schreeuw het luchtruim. Minuten lang kijkt Rob naar de steeds kleiner wordende vogel en..., opeens constateert hij dat "Yesterday" uit zijn hoofd is verdwenen.

Hij gaat achter zijn piano zitten en zingt:

Gisteren is gevlogen
Ik zag het zo net nog voor mijn ogen
Morgen komt eraan
Ja, het is echt niet gelogen

vrijdag 22 maart 2013

In memoriam

De laatste tijd kom ik steeds vaker in mortuariums en crematoria. Niet omdat ik daar inspiratie zoek. Maar omdat ik ouder word. En vrienden, kennissen, mensen die ik bewonder of die een deel van mijn leven zijn, er tussenuit piepen.

Zo stond ik vanavond bij de kist van een bijzonder persoon.

En ik moest even denken aan de roman "Adriaan Brouwer" uit 1948 waarin de auteur Felix Timmermans, deze schilder (die leefde van 1605-1638) schetst als een mens die leeft volgens de filosofie "Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen: de drank, de liefde, de toeback en de kunst.
En daar heb ik het mijne van genomen."

Ja, het is de week van de memoriams. Jantje Koopmans (Van de "Eerste kus" tot en met "Rode Rozen") is niet meer.

En ook Harry Reems (acteur uit de seks-cultfilm "Deep Throat") heeft zijn potloodje er bij neergelegd. Ik heb die film nog in een duister bioscoopje in Amsterdam gezien (ik was toevallig in de buurt/liep er per ongeluk binnen/was de weg kwijt).

Boven de deur stond "49 personen". Meer mochten er niet in! Het zaaltje zat vol met potloodventers - uiteraard diep weggedoken in grijze regenjassen.
Ja..., als je ziet wat je tegenwoordig allemaal op internet tegenkomt, dan kun je Harry terecht een seksuele revolutionair noemen.

Gevangenbewaarders verliezen hun baan. Steeds meer boeven moeten binnenkort met een ketting - met daaraan een zware ijzeren bal - aan hun enkel door het leven. De Rijdende Rechter is dan eindelijk niet meer alleen. En misschien zou hij dan beter zijn naam veranderen in Roy Bean II (naar de eerste vrederechter uit het Wilde Westen). Ja..., het landschap van Lucky Luke herleeft.

En Cyprus bestaat binnenkort ook niet meer. Het wordt wellicht een bijzonder Russisch pret-eiland waar je alleen nog maar met roebels kunt betalen.

Het enige lichtpuntje van deze week was de vonds van het eerste kievitsei.

Alleen vind ik het altijd zo lullig voor die kievit. Want die zoekt zich rot.

woensdag 20 maart 2013

De privacy van de pimpelmees

Gisteren was het prachtig weer, en ik heb - vrolijk neuriënd "lente is coming" - achter in de tuin twee vogelnestkastjes tegen een boom opgehangen. Even later werden ze al geïnspecteerd door nieuwsgierige pimpelmeesjes.

Op Cyprus (de geboorteplaats van de godin Aphrodite) moet zo meteen iedereen zijn spaarcentjes inleveren om de schuld van het eiland af te betalen.

"Had ik maar postzegels, bierviltjes, smurfen, suikerzakjes, voetbalplaatjes, schelpen of..., oude munten verzameld", hoor ik een oude Cyprioot brommen.

De regering is nu bang dat de mensen hun geld van de bank afhalen. Dus..., blokkeren ze de pinautomaten en sluiten alle deuren! Ja, struisvogelpolitiek werkt nog steeds.
Maar..., voor hoelang?

De Googlebril registreert alles! In een restaurant geef je je vriendin een innige verjaardagszoen. Anderen '"zien" dit en pats..., daar gaat jouw zoen naar de Googledatacentra. Wil je dat niet, dan kun je met allerlei gadgets - die jouw zoen vervagen - het afkopen.
Privacy wordt dus een dure zaak!

Vanmorgen kijk ik uit het raam en..., er ligt een dik pak sneeuw. Een koude-aanval vanuit het noorden. De macht van de Russische maffia. Ik hoor ze grommen: "In Cyprus ons zwarte geld - waar we jarenlang voor geploeterd hebben - afpakken. Dat gaat zomaar niet!"

Door het ronde gaatje in het nestkastje kijkt vrouwtje-pimpelmees - met jeukende eileiders - verbaasd naar de neerdwarrelende vlokken. Met haar spitse snaveltje pikt ze koortsachtig tegen de webcam. 'Bijna april. Hier klopt iets niet!
Of zou die nieuwe, oude zoenende paus hier iets mee te maken hebben?' mompelt ze in zichzelf.
In de verte klinkt het klaaglijke geluid van eenzame kerkklokken.

Met alle kracht - die ze in hun magere pootjes hebben - draaien de meesjes aan de webcam, en richten de camera naar buiten. 'Wat een pokkenweer,' murmelt het mannetje.

'Eigenlijk wel beter zo, piept het vrouwtje. Weg met die voyeurs! De peepshow is voorbij. Nu gaan wij de mensen bespieden. De rollen zijn nu omgedraaid.' 'Hoi, hoi..., nu hebben we eindelijk weer privacy, fluit het mannetje, nu kunnen we de hele dag lekker ongestoord wippen.'

zaterdag 16 maart 2013

Rob wil een frikandel

De week is voorbijgevlogen. Het is weer zondag! Het was me het weekje wel; een nieuwe oude paus; W.A. die samen met Max met daklozen moest bowlen; de Britse stand-upcomedian Eddie Izzard die een interview gaf bij College Tour; de cabaretier Pieter Derks die in DWDD eindelijk weer eens goed uit de hoek kwam (misschien omdat Youp van het Hek ook in dat programma zat) maar verder was het allemaal erg pruttig. Dat wil zeggen: algemeen geleuter. En dat wil weer zoiets zeggen als dat het nieuws zichzelf herhaalt. Het lijkt wel komkommertijd.

'Eddie Izzard is een transgender, zegt Rob tegen zijn poes. Dat is iemand die tussen man en vrouw balanceert. Hij is dus van hier en ginder. De ene dag ga je als vrouw door het leven en de andere dag (je kijkt uit het raam..., het regent) laat je je baard staan en trek je een herenkostuum aan.'

Zijn poes kijkt hem begrijpend aan.

'Vrouwen vallen op transgenders. Ze begrijpen er niets van en daarom vinden ze zo iemand spannend. De ene keer zijn ze van hun partij en dan ineens zijn ze van de tegenpartij. Een transgender is onvoorspelbaar en..., nooit saai.'

Zijn poes snort. Ze is in slaap gevallen.

De gietijzeren deurbel klingelt lekker ouderwets. Het is Buuf. 'Jij komt zeker weer een kommetje suiker of een wolkje koffiemelk lenen,' zegt Rob. 'Nee..., ik wilde het met jou over Eddie Izzard hebben! Ik bedoel: ik wil ook wel eens een dag ruilen.' 'Ruilen?' 'Ja, gewoon even transgenderen. Da's goed om uit de sleur te geraken en..., het lijkt mij ook wel heel spannend.'

Een uurtje later staat Rob samen met Buuf bij een frietkraam. Op hoge hakken strompelt hij langs de vitrine.

'Doet u mij maar een friet speciaal en een frikandel,' zegt hij met een hoog stemmetje.
En met een zware "Toren C" stem bestelt Buuf een broodje kroket met mosterd en..., nog een broodje kroket. De frietboer kijkt verbaasd naar de gekleurde nagels van Rob en zegt: 'Het carnaval is toch al lang voorbij.'

Waarop Buuf zegt: 'Wij zijn aan het genderen.'
'Gedverderrie zegt de frietboer, jullie zijn al het derde stel dat hier vandaag zo binnenkomt.'
'Ja..., het is hardstikke in,' pruttelt Buuf een beetje tegen.

Plotseling begint Rob - zo hoog als hij kan - te zingen:

De nieuwe paus trekt aan de bel...
De ene dag brengt de kardinaal hem een broodje kroket met mosterd
En de andere dag - als hij geluk heeft - patatten met frikandel


En Buuf zingt:

Frikandel..., frikandel..., frikandel...
In de hemel hebben ze vast geen patatten met... frikandel!


Lachend vallen ze in elkanders armen.

'Betalen en wegwezen,' roept de frietboer.

'Ja..., ja. We genderen al,' gniffelt Rob.
'Moeten we vaker doen,' hinnikt Buuf.

'Het moet allemaal niet gekker worden,' mompelt de frietboer.

vrijdag 15 maart 2013

Fernandel en de zwarte engel

Het sneeuwt. Kleine witte vlokjes dwarrelen om mij heen. Ik knoop mijn das nog vaster om mijn nek. Ik nies. In de klimop - die weelderig tegen een oude boerenschuur groeit - zie ik een paar dronken kramsvogels zich tegoed doen aan donkerblauwe bessen.

In ziekenhuizen worden steeds vaker mensen door robotten geopereerd. 'Biep..., biep. Ik nu gaan verwijderen rechternier. Oh..., biep..., biep. Sorry, was linkernier.
Ligt nu in prullenbak. Piep... piep... piep!
Biep, biep..., patiënt overleden!'

"Wij moeten strijden tegen het pessimisme en de bitterheid die de duivel ons voorhoudt", hoor ik Franciscus I zeggen. Deze seniele oude man gelooft dus nog in duivels en demonen.

Zijn Argentijnse jeugdvriendinnetje klapt uit de school. "Als ik jou niet kan krijgen dan word ik maar priester" had hij haar ooit geschreven. En alzo geschiedde het. Ik vermoed dat ook hij binnenkort heilig wordt verklaard.

Ik ga op een bankje zitten, open mijn laptop en besluit mijn verhaal van afgelopen woensdag (13 maart klik hier!) verder te schrijven.

De eenzame dronken pastoor (die met zijn hoofd tegen de wijwaterbak knalde) blijkt niet dood te zijn. Versuft wordt hij wakker uit zijn bewusteloosheid. De witte mist is inmiddels grotendeels opgetrokken en een beetje verdwaasd kijkt hij - als een soort van Fernandel - om zich heen.

Vóór hem op het altaar staat een grote zwarte engel. 'Waarom ben jij zwart? vraagt Fernandel met een brede glimlach om zijn mondhoeken. Zwarte engelen bestaan immers niet!'
'Jawel, antwoordt de engel. Er zijn engelen in allerlei kleuren. Maar wij worden gediscrimineerd. Bovendien ben ik homo. Ik heb aids en heb een geadopteerde zoon.

Stiekem had ik mij in het hoogste torentje van het Vaticaan verscholen. Maar helaas werd ik tijdens een razzia ontdekt, en toen heeft Franciscus I mij de tempel uitgejaagd. Een duivel, een duivel!, schreeuwde hij woedend.'

'Voor zo'n monster wil ik geen pastoor meer zijn, zegt Fernandel terwijl hij twee glazen rode wijn volschenkt. By the way..., ik ben geen homo, maar door dat gedoe met het celibaat, ben ik wel heel eenzaam geworden. Kunnen wij samen niet iets nieuws beginnen? Een kerk met zingende Blues Brothers lijkt mij wel wat!'

'En mag Whoopi Goldberg dan ook meedoen?' vraagt de engel. 'Natuurlijk, die moet zeker van de partij zijn. En ik wil ook veel Gangnam Style!'

Ik klap mijn laptop dicht en denk bij mijzelf: het moet allemaal niet gekker worden.

p.s. Voor de ongelovigen onder u. Fernandel is het pseudoniem van de Franse acteur, komiek en zanger Fernand Joseph Désiré Contandin. In de jaren vijftig - van de vorige eeuw - was hij vooral bekend door zijn rol van komische pastoor in de reeks van "Don Camillo" films.

woensdag 13 maart 2013

Paus Franciscus I

Shit! Boven de weilanden vormt zich een laag mist die alsmaar dikker wordt. Langzaam rukt ze op naar de huizen. En even later wordt ook mijn huis ingepakt. Nieuwsgierig open ik een raam. Plakkerige slierten witte rook vullen kringelend mijn kamer. Ik zie geen hand meer voor ogen.

Gelukkig kan ik blind typen want anders was dit verhaaltje er nooit gekomen. De rook slaat op mijn longen. Uch..., uch... Die kardinalen in Rome proberen mij te vergiftigen!

'Wat voor nieuwe paus is dit nu weer?' schreeuw ik hoestend en proestend door het geopende raam.

Maar ik krijg geen antwoord. Niemand schijnt mij te horen.

'Zou het een kleine, dikke jonge paus zijn, of juist een lange, magere oude paus?' mompel ik in mijzelf. Maar wat maakt het eigenlijk uit! Hij zal vast geen haar beter zijn dan de vorige. Zolang de katholieke kerk nog steeds voor het celibaat is en tegen homo's, de pil en condooms, verandert er toch niets.

De rook is verstikkend. Ze kruipt zelfs in mijn poriën. Ik voel mij gelijk een gerookte makreel.
Nee, erger nog; als een gerookte bruine kermis-paling. (Wilt u er een servetje bij? Ja, graag!)

Overal om mij heen luiden er kerkklokken. Maar de mensen houden angstvallig hun ramen en deuren gesloten. En de enkeling die zich toch buiten waagt, kan door de vette witte rook de kerk niet vinden. De kerken blijven dus leeg (de meesten waren toch al bijna leeg, maar dat terzijde).

Ergens tast een eenzame dronken pastoor - met een glas rode wijn in zijn hand - in het duister.
Hij neemt nog een laatste trekje van zijn sigaar - hij heeft besloten om te stoppen met roken.
Want als je je eigen sigarenrook niet kan zien, heeft roken ook geen enkele zin meer.

Op handen en voeten zoekt hij zich een weg naar het kruis. Maar hij kan Jezus niet vinden. Plotseling stoot hij tegen een doos met hosties. Het glas wijn valt uit zijn hand en..., hij glijdt gestrekt - bijna sierlijk - over de koude kerkvloer. Vervolgens knalt hij met een flinke klap tegen de wijwaterbak. Blub..., blub..., klinkt het hol.

En terwijl hij zijn laatste adem uitpuft, gorgelt hij: 'Wat voor nieuwe paus is dit?
Een paus die zich hult in nevel, heeft vast veel te verbergen!'

zondag 10 maart 2013

Zondag! Rob kijkt er naar uit!

Het is alweer zondag. De dagen vliegen voorbij. Gisteravond een groot concert gegeven, veel applaus geoogst. Met een glimlach rondom zijn lippen wordt hij wakker. Zijn poes ligt snorrend in zijn armen. 'Wat een geweldige avond was het,' mompelt hij - nog half slapend - tegen de poes.

Het was ergens in de Achterhoek, hoe het plaatsje heette wist hij niet meer en ook de naam van de feesttent was hij vergeten.

Maar het was geweldig! Al die fans die aan zijn voeten lagen. Oh, oh, oh..., wat had hij er van genoten. Ja, het was lang geleden dat hij zo veel succes had.

De meisjes op de eerste rij hadden hem het gevoel gegeven van een jonge god. Hij had al zijn oude hits ten gehore gebracht en ook zijn nieuwe nummers gingen er in als pap.

Fluitend staat hij op. Schuift de gordijnen een stukje weg en..., hij schrikt. Sneeuw! Zijn tuin is bedekt met een dun laagje sneeuw. 'Een paar dagen geleden was het nog 20° Celsius. Op een terrasje had hij door jonge meisjes met korte rokjes zijn tatoeages laten bewonderen.
En..., zijn door de winter gebleekte gelaat was zelfs een beetje bijgekleurd.

Later op de dag had hij - een beetje aangeschoten van alle lekkere drankjes - nog "Rokjesdag..., rokjesdag, joho, joho..., eindelijk is het weer rokjesdag" voor ze gezongen.
En nu..., nu ligt er sneeuw in zijn tuin. Hij loopt naar de badkamer en boven de wastafel wast hij met koud water zijn gezicht. Vervolgens knijpt hij in zijn wangen, trekt aan zijn oorlelletjes en mompelt: 'Ik heb weer zo'n vreemde droom!'

Daarna loopt hij naar de achterdeur en even later wandelt hij op blote voeten door de tuin. Plotseling batst er een sneeuwbal tegen zijn hoofd..., en direct daarna nog een. Verbaasd kijkt hij om zich heen. Dan steekt de buurvrouw haar hoofd boven de schutting uit. En lachend roept ze: 'Lekker hè.' 'Ik zal je...,' schreeuwt Rob terug.

Even later vliegen de sneeuwballen over en weer. Rob klimt over de schutting. De buurvrouw draagt een kort rood rokje. Als kleine kinderen rollebollen ze door de sneeuw. En Rob roept alsmaar: 'Rokjesdag, rokjesdag..., laat je rode rokje zien dat wappert langs je benen, laat je rode rokje zien, jij meisje van plezier...'

Ja, ze hebben samen dolle sneeuwpret. Uiteindelijk eindigt het feest bij Rob op de bank. Gezellig drinken ze een kopje koffie.

'Ik weet niet wat er de laatste tijd allemaal met mij gebeurd, zegt hij tegen Buuf, maar sinds een tijdje beleef ik iedere zondag weer een speciaal verhaal. De ene keer als een groene indiaan..., verkleed als ruimteartiest, of..., ik kom in een bos Roodkapje tegen. Dan weer smeer ik mijzelf in met een Sissi-masker van amandelen en honing. Of, ik ben plotseling Prins Carnaval. En..., ik componeer soms liedjes die ik zelf nooit bedacht zou kunnen hebben. Een vreemde zaak!

Vroeger waren mijn zondagen vreselijk saai, vervolgt hij. Ik lag de hele dag maar in bed en draaide dan mijn oude hitsong "Zondag" helemaal grijs.

Het lijkt nu net alsof ik de hoofdpersoon in iemands verhaal ben. Iemand die mij iedere zondag weer iets nieuws laat beleven.'

'Gezellig toch,' zegt Buuf terwijl ze hem bedenkelijk aankijkt.
'Jazeker, mompelt Rob, ik kijk er iedere zondag naar uit.'

donderdag 7 maart 2013

Goedele Liekens is de sigaar!



De emir van Qatar koopt - in plaats van een paar nieuwe Lamborghini's - voor 8,5 miljoen euro zes Griekse eilanden. Een van de eilanden is Ihaka waar de mythologische held Odysseus woonde.
De Arabier wil er paleizen neerzetten voor zijn kinderen en zijn vrouwen. En misschien gaat hij er tabak verbouwen. Griekenland kan dat geld natuurlijk goed gebruiken.

Wat als de economische crisis doorzet? Verkopen wij dan zo meteen ook onze Waddeneilanden?

Op het jaarlijkse Cubaanse sigarenfestival "Festival del Habana" showde Goedele Liekens er de Cohiba-jurk - van de Antwerpse modeontwerpster Charlotte Pringels.

Slechts gehuld in een paar sigarenbladeren beklom zij sexy de catwalk.

Fidel Castro rook er aan. "Goede tabak, eerste klas kwaliteit! Ik heb Goedele altijd een tof wijf gevonden, een vrouw met ballen en..., nu ruikt ze ook nog eens zo lekker", zei hij tegen een verslaggever.
Ja..., de rondborstige seksdeskundige is nu duidelijk de sigaar!

Op 30 april krijgen we de nieuwe Koningsspelen. De Middeleeuwen herleven! W.A. gaat - gehuld in harnas - ringsteken te paard. Onze nieuwe koningin aanschouwt de spelen vanaf de tribune.
Of Goedele dan naast haar mag zitten is maar de vraag, want Max rookt volgens mij geen sigaren.

"De ijsbeerhuidenhandel blijft - ondanks dat dit prachtige dier met uitsterven wordt bedreigd - gewoon bestaan", lees ik ergens.

Laten we hopen dat het op Koningsdag mooi weer is. Want als het een koude dag wordt, en W.A. waagt het om zijn ijsberenjas aan te trekken, dan is ook hij de sigaar.

Ik denk dat de Republikeinen - aangevoerd door de Partij voor de Dieren - hem dan zeker met witte vlaggen en wimpels te lijf zullen gaan. W.A. gaat dan de geschiedenis in als "de laatste koning der Nederlanden" - een ex-marinier die slechts één dag voor koning speelde.

In 2018 is Jozef Bloks gestopt met "Nieuws met een glimlach".

Sindsdien schrijft hij op dit zelfde blog verhaaltjes over wat hij in Altea - Spanje allemaal beleeft.

En... hij maakt leuke t-shirts met: Lippies, leuke quotes, muziek en kunst.
Kijk hiervoor op Spreadshirt.com

woensdag 6 maart 2013

Rokjesdag

Lente. Het was vandaag nog warmer dan gisteren. Misschien was het in de zon - en uit de wind - wel 20° Celsius! Ja, vandaag was het zeker de eerste "Rokjesdag". Erg vroeg voor de tijd van het jaar, want normaal is dat pas midden april. Terrassen vol meisjes met korte rokjes. Als Martin Bril nog leefde, zou hij wellicht ogen tekort zijn gekomen. Hij zou euforisch zijn geweest.

Op de Campo di Fiori in Rome schittert een splinternieuwe Lamborghine Venemo in de zon. Een ranke dame (van een promotieteam) in een kort zwierig rokje vertelt mij dat hij slechts 3,5 miljoen euro kost.

'Nou..., doet u er mij maar 2, zeg ik. Eentje (een groenkleurige) voor door de week en een goudkleurige voor in het weekend. Ik wil er wel graag een bosje bloemen bij.'


Vanmorgen zat er een goudvink (een mannetje) bij mij op de voederplaats in de tuin. Kijk, daar word ik nou blij van. Dit prachtige vogeltje met zijn rozerode buikje en zwarte kopje - dat normaal vrij schuw is - at bijna uit mijn hand.

Als vogelspotter hoef ik er tegenwoordig niet eens meer op uit te trekken, ze komen blijkbaar allemaal naar mij toe. En nog wel op een doordeweekse dag. Ik ben benieuwd naar wat voor vogels er komend weekend in mijn tuin zullen neerstrijken.

Als het maar geen sprinkhanen zijn! Laat die maar lekker in Israël.
En mochten die groene beestjes massaal deze kant op vliegen, dan ramen en deuren dicht, want ze vreten je letterlijk kaal!

zondag 3 maart 2013

Een pinguin ei

Heeft Rob de Nijs geluk dat ik vandaag geen verhaaltje over hem heb geschreven? Het is nu na twaalven, om precies te zijn: het is 12.29
En - uit verveling - kijkt hij op tv naar een van die stomme Amerikaanse detective series.

Het was maar een saaie dag. Geen seks, drugs en rock en roll! Nee, gewoon als een oude vent in bed liggen wachten..., op wat?

Op de nieuwe leuke buurvrouw, die misschien wat suiker komt lenen?

Of wachten op een telefoontje van een oude vlam? "Hé, Rob, ik vond in een oud snoeptrommeltje een viltje met jouw naam en telefoonnummer. En ik dacht: zal ik hem eens bellen?"

Maar niets daarvan. Op de tv is nu een uitzending met Eva Jinek: bankdirecteuren ontvangen nog steeds miljoenenbonussen. 'In mijn vocabulaire was vroeger een bonus iets anders. Dat was iets wat niet erg fris rook, mompelt hij in zichzelf. Ik ben absoluut geen Calimero, maar dit is allemaal absoluut oneerlijk!'

Terwijl ik dit schrijf, vraag ik mij af of Rob mijn mening deelt? Ik denk van wel!

Laat ik het vrolijk houden. Ik vind Eva een hele leuke dame, en misschien begrijp ik dat zij Bram Moscovitch heeft gedumpt. Bram vind ik ook een toffe peer. Heel voorkomend, geestig en een goed advocaat, maar... wellicht te oud voor haar.

Halina Reijn - die ook in haar programma zit - zegt dat iedereen recht heeft op geluk, of... zoiets dergelijks. Zij heeft dat vanuit haar opvoeding zo meegekregen.

De homoseksueel Lodewijk Asscher - die naast haar zit - zegt dat de werkeloosheid stijgt. Poetin maakt rare sprongen. Het is een tijd van moeilijke keuzes, maar alles komt goed.

Rob wordt er niet goed van. Hij wil gewoon fijne liedjes zingen. En op zondag wil hij even nergens aan denken. Hij zapt verder. Een horrorfilm..., daar heeft hij helemaal geen zin.

Zap..., zap. Een natuurfilm "March of the Pinquins" - met commentaar van Urbanus. Een stel gehandicapte vogels..., maandenlang met een ranzig ei tussen hun poten, en - als het ei niet breekt - dat er dan uiteindelijk een babypinguin uitkruipt.

'Wat zit de natuur toch merkwaardig in elkaar', mompelt hij in zichzelf.

De hele dag heeft hij in bed gelegen. Nu staat hij op. Hij sloft naar de keuken en slaat een paar plofkipeieren in de pan, een lapje ham erbij... 'Hm..., dat ruikt goed'. Even later zit hij op de bank zijn "ontbijt" te verorberen. 'Morgen is er weer een nieuwe dag', zegt hij tegen zijn poes.

Voordat hij - wéér - gaat slapen, kijkt hij even op internet. 'Verdomme, mompelt hij, heeft die Bloks toch nog een verhaaltje over mij geschreven'.

zaterdag 2 maart 2013

Geen verhaal

Vandaag geen verhaal. Ik ben benieuwd wie dit nu weer allemaal lezen. Misschien wel politici, want die lullen alleen maar om te kunnen lullen. En..., er is zoals gewoonlijk geen verhaal! Wie zijn er eigenlijk dan wel zinvol met "het verhaal" bezig? Ik vrees maar weinigen onder ons. "Och, we doen ons ding", hoor ik de mensen vaak zeggen.

Op de televisie zie ik omroepen die tegen het koningshuis zijn, maar nu W.A. koning wordt, hebben ze het over niets anders. Ja, de kijkcijfers tellen!

Wat is eigenlijk een goed verhaal? "Het diner" van Herman Koch? "Vijftig tinten grijs"? Het zijn allemaal verhalen voor op de salontafel.

Ja, dat staat chique en het getuigd van intelligentie. Ja..., dan hoor je erbij!


Ik was laatst bij een repetitie van Carte Blanche waar de acteur Stefan Jung, samen met een stel verstandelijk gehandicapten, aan de voorstelling "Woyzeck" werkte. Het maakte grote indruk op mij! Dit is pas een verhaal, dacht ik toen.

Veel mensen kletsen de hele dag als een kip zonder kop. Gewoon om de dag vol te kletsen. Morgen is er weer een dag. "Wat heb je nu je hele leven gedaan?, vraagt Petrus. Ja, nou..., alleen maar gekletst."

De kranten, de televisiejournaals... Als ik na veertien dagen vakantie weer thuiskom, blijkt dat ik helemaal niets gemist heb.

Soms heb je iemand aan de lijn..., je legt je smartphone naast je neer en je hoort die andere persoon door ratelen. Je gaat even naar het toilet en als je daarna weer opneemt, zegt die ander: 'luister je wel?'
'Ja, ja, ik luister', lieg je, en vervolgens kletst het aan de andere kant gewoon weer door.

Ik vraag mij wel eens af of wij - in deze moderne tijd - nu zoveel intelligenter lullen dan in bijvoorbeeld "de Middeleeuwen". Och..., toen waren de conversaties misschien simpeler, maar het verhaal ging wellicht ook nergens over.