Als blogger moet je in sommige landen dus opletten wat je schrijft.
Ik snuffel even in mijn map met verhalen, want ik heb ooit iets over Cuba geschreven naar aanleiding van de Cubacrisis van 1962. Al snel vind ik het. Het is een verhaaltje uit het boek "Annabelle".
...Jezus, ik wist niet dat het toen zo erg was. Ik belde meteen mijn (toekomstige) schoonpapa, die mij vertelde dat ze bij zijn bedrijf, ’s middags om drie uur, allemaal buiten stonden te wachten…, te wachten op de grote boem! Als Kennedy en Chroetsjov het toen niet met elkaar eens waren geworden, dan was er een vreselijke atoomoorlog uitgebroken, die waarschijnlijk de halve wereld zou hebben verwoest! Ik was toen elf jaar en niemand had mij iets verteld. Ik speelde gezellig in het bos met mijn vrienden: de konijnen, de oeroeboerende nachtuilen, de koekoeken en de krekels, en dan ineens: boem…, weg bos!
‘Ik ben toen weer eens door het oog van de naald gekropen,’ zeg ik tegen Annabelle.
‘Welke naald?’ vraagt ze slaperig.
Bij toeval was ik toen in het bezit was een stel Cubavinkjes, die vrolijk in mijn volière rondvlogen. Regelmatig piepten ze "make peace..., no war" en dat zal Fidel vast en zeker gehoord hebben! Ik heb er natuurlijk wel mijn voordeel uitgeslagen, want toen Cuba daarna economisch werd geboycot, konden er ook geen Cubavinkjes meer uitgevoerd worden. Die vogeltjes werden van het ene op het andere moment ontzettend veel geld waard.
Ik was dus ‘s middags om drie uur in een klap stinkend rijk geworden! Plotseling was ik een rijke zoon met arme ouders. En mijn vader vroeg aan mij of hij wat geld kon lenen voor een nieuwe auto. De rollen waren dus even mooi omgedraaid, want nu was ik de baas in huis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten